Αντρας με Αλτσχάιμερ ξέχασε ότι ήταν παντρεμένος και ερωτεύτηκε ξανά τη γυναίκα του

Πριν από τρία χρόνια, ο Πίτερ είχε διαγνωστεί με Αλτσχάιμερ και από τότε είχε αρχίσει να χάνει τις αναμνήσεις του – ακόμη και αυτές του γάμου του.

Είχε ξεχάσει την πρώτη φορά που συναντήθηκαν με την γυναίκα του, που κράτησαν τα χέρια ο ενός του άλλου και φιλίθηκαν για πρώτη φορά. Είχε επίσης ξεχάσει το γάμο τους.

«Είναι θλιβερό», λέει η Λίζα, στο CNN. «Έχουμε δημιουργήσει νέες αναμνήσεις, αλλά πονάει γιατί πάντα θέλω να πω «Θυμάσαι μια φορά που.., θέλω να θυμηθώ μαζί του, αλλά ο Πίτερ δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα τώρα, πόσο μάλλον ό,τι συνέβη πριν από 20 χρόνια.

Το ζευγάρι, που είναι παντρεμένο εδώ και 12 χρόνια, γνωρίστηκαν σαν γείτονες στο Χάρισμπουργκ της Πενσυλβανίας. Και οι δύο ήταν παντρεμένοι με άλλους συντρόφους εκείνη την εποχή και μεγάλωναν τα παιδιά τους, αλλά διατηρούσαν μια φιλία και παρέμειναν σε επαφή μέχρι η οικογένεια του Πίτερ να μετακομίσει στο Κοννέκτικατ.

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο χωρίς επαφή, οι δύο τους επανασυνδέθηκαν και ανακάλυψαν ότι και οι δύο είχαν πάρει διαζύγιο. Μετά από ένα μόνο ραντεβού στο Χάρισμπουργκ, οι δύο τους γρήγορα έγιναν αχώριστοι και παρέμειναν σε μια οκταετή σχέση έως ότου όλα τα παιδιά τους μπήκαν στο κολέγιο.

Η Λίζα περιέγραψε τη σχέση τους σαν έναν ανεμοστρόβιλο. Όταν ρωτήθηκε τι της αρέσει περισσότερο στον άντρα της, σταμάτησε, συγκρατώντας τα δάκρυά της.

«Ο τρόπος που με αγαπάει», είπε. «Είναι τόσο ευγενικός, τόσο ερωτικός, διασκεδαστικός και ρομαντικός. Πάντα ήταν τόσο παθιασμένος με τη σχέση μας. Με εμένα.»

Το 2009, η Λίζα μετακόμισε στο Κονέκτικατ και το ζευγάρι παντρεύτηκε.

«Κάτι πήγαινε λάθος»

Η Λίζα λέει ότι κάποια στιγμή κατάλαβε ότι ο άντρας της είχε αλλάξει αλλά η συμφωνία με τη νέα πραγματικότητα που ερχόταν θα ήταν δύσκολη.

Ξεκίνησε όταν άρχισε να ξεχνά τα κλειδιά του. Μετά το πορτοφόλι του. Τότε άρχισε να ξεχνά λέξεις και την σημασία τους. Συχνά δυσκολευόταν να αρθρώσει προτάσεις.

«Ελεγε ότι έφταιγε η ηλικία του».

«Ήταν το μικρό μου μυστικό να τον αγνοώ μέχρι που φίλοι και μέλη της οικογένειας άρχισαν επίσης να κάνουν σχόλια και τότε κατάλαβα ότι ήταν κάτι σοβαρό», λέει η Λίζα.

Μετά από πολλές εξετάσεις, ο Πίτερ διαγνώστηκε με νόσο Αλτσχάιμερ στις 30 Απριλίου 2018.

«Δεν είχα καταλάβει τί ερχόταν μέχρι που άρχισα την έρευνα και συνειδητοποίησα ότι αυτό θα είχε βαθύ αντίκτυπο στη ζωή μας», λέει η Λίζα.

Η ασθένεια κατέλαβε γρήγορα τη ζωή του ζευγαριού. Οι αναμνήσεις που νόμιζαν ότι θα μείνουν μαζί τους για μια ζωή εξαφανίστηκαν γρήγορα για τον Πίτερ. Μία από τις αγαπημένες του ήταν ο γάμος του.

Την πρώτη φορά που ξέχασε ποια ήταν η σύζυγός του ήταν σε ένα ταξίδι στο σπίτι τους στο Ρόουντ Άιλαντ, μια τακτική απόδραση για τους δυο τους κοντά στην παραλία.

«Όταν ήμασταν στο δρόμο, ο Πίτερ μου έδινε οδηγίες και στη συνέχεια συνέχισε λέγοντας: «Αυτός είναι ο δρόμος για το σπίτι μου. Στρίψτε δεξιά για να φτάσουμε στο σπίτι μου», σαν να ήμουν κάποιος οδηγός και δεν ήξερα που ζούσαμε», λέει η Λίζα.

«Όταν φτάσαμε στο σπίτι, έτρεξε δίπλα μου και άνοιξε την πόρτα για μένα, με πήγε στο σπίτι μας και ήταν τόσο νευρικός όταν μου μου έδειχνε τριγύρω», λέει. «Ήταν αξιολάτρευτο, αλλά περίμενα να γυρίσει πίσω στην πραγματικότητα. Δυστυχώς δεν γύρισε ποτέ».

«Ερωτεύτηκε δύο φορές μαζί μου»

Στις 12 Δεκεμβρίου 2020, καθώς ο Πίτερ και η Λίζα ήταν αγκαλιά και παρακολουθούσαν μια τηλεοπτική σειρά, μια συγκινητική σκηνή γάμου έκανε την Λίζα να δακρύσει. Ο Πίτερ παρατήρησε τα δάκρυά της και άρχισε να γελάει, προτού δείξει την οθόνη και πει «Ας το κάνουμε, ας παντρευτούμε», με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του», λέει η Λίζα.

«Θα έχει πολύ δουλειά», της είπε, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι μόλις έκανε πρόταση γάμου στην γυναίκα του.

«Ήταν τόσο συγκινητικό για μένα. Ερωτεύτηκε δύο φορές μαζί μου. Νιώθω τιμή. Νιώθω σαν πριγκίπισσα, όπως η Σταχτοπούτα. Είμαι το πιο τυχερό κορίτσι στον κόσμο», λέει η Λίζα.

Στις 26 Απριλίου, ο Πίτερ και η Λίζα βρέθηκαν πίσω στην εκκλησία. Με τη βοήθεια ενός ειδικού για την άνοια, ο οποίος έκανε την τελετή, οι δυο τους μοιράστηκαν απλούς όρκους.

«Πήγα στον γάμο χωρίς προσδοκίες, η ασθένεια είναι τόσο απρόβλεπτη, αλλά κάθε στιγμή ήταν πιο μαγική από την επόμενη», λέει η Λίζα.

«Ο Πίτερ ήταν διαυγής και παρών όλη την ημέρα. Ήταν τόσο χαρούμενος. Κατά τη διάρκεια των όρκων, μου είπε «Λίζα, σ ’αγαπώ. Και αυτό ήταν το μόνο που χρειαζόμουν», λέει.

Η Λίζα ήξερε ότι οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της τελετής ο σύζυγός της θα μπορούσε να ξεχάσει ποιος είναι και πάλι.

Προς το παρόν, η Λίζα διαχειρίζεται ένα blog για να βοηθήσει άλλους φροντιστές ανθρώπων που ζουν με το Αλτσχάιμερ, ενώ φροντίζει τον Πίτερ. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, μπορεί να προκαλέσει ψευδαισθήσεις, παράνοια και ακραία απώλεια μνήμης. Οι δυο τους όμως αντιμετωπίζουν την πραγματικότητά τους μέρα με τη μέρα.

Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει – είτε μένει στο σπίτι είτε μεταφέρεται σε μια μονάδα φροντίδας μνήμης – ο Πίτερ είναι δικός της και αυτή είναι δικιά του.
«Θα είμαστε μαζί μέχρι το τέλος», λέει η Λίζα. «Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει. Τίποτα».