Η Ιρίνα δεν είναι ένα παιδί σαν τα υπόλοιπα. Πάσχει από προγηρία, μια σπάνια ασθένεια που επιταχύνει τη γήρανση. Το εννιάχρονο κορίτσι βρήκε τη δύναμη να αντιμετωπίσει την ανίατη αυτή ασθένεια μέσα από την τέχνη και, όπως αποδείχτηκε, μέσα της κρύβει ένα μεγάλο ταλέντο.

Η Ιρίνα Χίμιτς από τη Βινίτσα στην Ουκρανία, είναι εννέα ετών και βρήκε τον εαυτό της μέσα από την τέχνη. Ζωγραφίζει και ονειρεύεται να κάνει πολλές προσωπικές εκθέσεις των έργων της.

Οι πίνακές της έχουν ζωντανά χρώματα και για μερικούς από αυτούς είναι δύσκολο να πει κανείς ότι δημιουργήθηκαν από ένα μικρό παιδί.

Η νόσος αυτή επιταχύνει τη γήρανση, πράγμα που σημαίνει ότι στην περίπτωση της Ίρα, μέσα σε έναν χρόνο, το σώμα της είναι σαν να έχει ζήσει οκτώ έτη.

Η προγηρία εκδηλώνεται στα παιδιά, πιο συχνά στην ηλικία των 2 με 3 ετών μηνών: Τα παιδιά με HGPS συνήθως έχουν φυσιολογική όψη στην πρώιμη βρεφική ηλικία, όμως σε ηλικία περίπου 9-24 μηνών αρχίζουν να παρουσιάζουν σημαντική καθυστέρηση της ανάπτυξης, η οποία οδηγεί σε βραχυσωμία και χαμηλό βάρος.

Αναπτύσσουν ιδιόμορφο προσωπείο, χαρακτηριζόμενο από δυσανάλογα μικρό πρόσωπο συγκριτικά με την κεφαλή, μικρογναθία, οδοντικές ανωμαλίες, ατροφία των μυών και του δέρματος, απώλεια του υποδόριου λίπους, οστεοπόρωση, αρθρίτιδα.

Η προγηρία συνδέεται με σοβαρή νοσηρότητα και θνητότητα, σαν αποτέλεσμα επιταχυνόμενης αρτηριοσκλήρυνσης των εγκεφαλικών και των στεφανιαίων αρτηριών, οδηγώντας σε πρόωρο θάνατο στη διάρκεια της 1ης ή 2ης δεκαετίας της ζωής.

Κατά μέσο όρο, ένα τέτοιο παιδί ζει για 13 χρόνια. Η ασθένεια είναι τόσο σπάνια που στον κόσμο έχουν καταγραφεί περίπου 350 περιπτώσεις.

Η Ίρα δεν διαγνώστηκε αμέσως με αυτό το σύνδρομο. Σύμφωνα με τη μητέρα της, λόγω παρόμοιων συμπτωμάτων, οι γιατροί πίστευαν ότι πάσχει από σκληρόδερμα. Μετά από έρευνα η γυναίκα πήγε στη Μόσχα, σε ένα από τα ιδρύματα όπου γινόταν έρευνα για τις ασθένειες συνδετικού ιστού. Εκεί έμαθαν για πρώτη φορά για την προγηρία.

Το κορίτσι δίνει μάχη με τη νόσο κάθε μέρα και η τέχνη έχει γίνει ένας από τους τρόπους να την αντιμετωπίσει.

Η Ίρα αρχικά δοκίμασε χορό και μουσικά όργανα, όμως οι πόνοι στις αρθρώσεις της ήταν αποτρεπτικοί. Σύντομα στη ζωή της ήρθε η ζωγραφική.

Το κορίτσι την προσεγγίζει με έναν διαφορετικό τρόπο.

«Της λένε “Το γρασίδι είναι πράσινο”. Και ρωτά: “Γιατί είναι πράσινο;”. Είναι σαν να συνυπάρχουν δύο κόσμοι μέσα της – τόσο το παιδί όσο και ο ενήλικας. Σωματικά, είναι ένα μικρό παιδί, όμως σκέφτεται σαν να έχει ζήσει πολύ και καταλαβαίνει πολύ περισσότερο από τους συνομηλίκους της. Δεν μιλάω για στοιχειώδη πράγματα όπως μαθηματικά ή ανάγνωση, αλλά για την κατανόηση του κόσμου, μια αίσθηση αυτοσυντήρησης. Δεν μπορώ να εξηγήσω, μιλάει σαν ενήλικας, σκέφτεται και παίρνει αποφάσεις που δεν είναι παιδαριώδεις» αναφέρει η μητέρα της.

Όπως προσθέτει, η θεραπεία μέσω της τέχνης ήταν πολύ σημαντική γιατί βοήθησε να καταλάβει τη συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση της κόρης της.

Η Ίρα λατρεύει το γαλάζιο χρώμα. Το συνδέει με την αγαπημένη της ηρωίδα στα κόμικ αλλά και με την ευτυχία.
Τον Δεκέμβριο του 2019 η Ίρα πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση ζωγραφικής στο Κίεβο.

Αυτό έγινε εφικτό χάρη σε μία εταιρεία της οποίας ο ιδρυτής διάβασε την ιστορία του κοριτσιού στο διαδίκτυο.

Η έκθεση προσέλκυσε πολύ κόσμο, υπήρχαν πολλοί που ήθελαν να αγοράσουν έργα και τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία του κοριτσιού.

Αυτή τη χρονιά η Ίρα με τη μητέρα της θα κάνουν ένα δεύτερο ταξίδι στη Βοστώνη, στις ΗΠΑ. Εκεί υπάρχει η μοναδική κλινική στον κόσμο, το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, όπου υποβάλλονται σε θεραπεία παιδιά με προγηρία.

Πηγή: sputniknews.gr

Ένα πρωτοποριακό στιγμιαίο self-test κορονοϊού μέσω κινητού έφτιαξε το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Η καινοτομία του συγκεκριμένου τεστ είναι πολλαπλή. Η τεχνολογία κατ’ αρχάς δεν έχει καμία σχέση με την τεχνολογία των self-test και των rapid test που κυκλοφορούν στην αγορά» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Εργαστηρίου Κυτταρικής Τεχνολογίας, κ. Σπυρίδων Κίντζιος. «Το δικό μας τεστ βασίζεται στην επίδραση του κορονοϊού πάνω σε κύτταρα. Η συσκευή μας χρησιμοποιεί κύτταρα κατασκευασμένα στο εργαστήριο, εξειδικευμένα να μετρούν τον κορονοϊό. Κάθε φορά που ακούμπα πάνω τους ο ιός, αυτά αντιλαμβάνονται μόνο τον κορονοϊό και δίνουν μια απόκριση η οποία μεταφράζεται σε ηλεκτρικό σήμα μέσα από μια αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, όπως εμείς τα έχουμε κατασκευάσει» εξηγεί ο πρύτανης.

Παρόλο που η έρευνα για την κατασκευή του τεστ ήταν πολύπλοκη, η τελική χρήση του είναι εντυπωσιακά εύκολη. Το στιγμιαίο τεστ κορονοϊού (instant self-test) του Γεωπονικού Πανεπιστημίου δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα μέσα σε μόλις 3 λεπτά και μάλιστα αμέσως μετά την πιθανή μόλυνση, μέσω ενός αισθητήρα συνδεδεμένου στην αντίστοιχη εφαρμογή οποιουδήποτε κινητού ή τάμπλετ. Εκτός από την ταχύτητα, όπως εξηγεί ο κ. Κίντζιος, το τεστ παρουσιάζει «τεράστια ευαισθησία. Επομένως μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον ιό ακόμα και από την πρώτη μέρα μόλυνσης, αλλά ακόμη και σε δύσκολα δείγματα που δεν έχουμε μεγάλη συγκέντρωση ιού, όπως είναι το σάλιο». Πρακτικά, αυτό συνεπάγεται ότι το συγκεκριμένο τεστ μπορεί να δώσει φερέγγυες απαντήσεις πριν καν ο φορέας εκδηλώσει συμπτώματα, με τον πλέον ανώδυνο τρόπο, το δείγμα σάλιου. Τα τεστ που υπάρχουν στην αγορά αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούν «το ρινοφαρυγγικό επίχρισμα που είναι επώδυνο για όποιον υπόκειται στη δοκιμασία, ακριβώς επειδή εκεί συσσωρεύεται πολύς ιός. Το σάλιο έχει τον ιό σε μικρές συγκεντρώσεις. Το δικό μας τεστ λοιπόν έχει τέτοια ευαισθησία που μπορεί να τον ανιχνεύσει ακόμα και στο σάλιο» τονίζει ο κ. Κίντζιος. Επιπλέον, «ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι δεν χρειάζεται καμία απολύτως κατεργασία το δείγμα», δηλαδή μπορεί απευθείας να τοποθετηθεί στον αισθητήρα.

Λόγω ακριβώς της τεχνολογίας που χρησιμοποιεί το τεστ είναι κατάλληλο για ακόμα μια καινοτόμα εφαρμογή, την αξιολόγηση φαρμάκων ενάντια στον κορονοϊό. «Επειδή τα κύτταρα αυτά έχουν υποδοχή για τον κορονοϊό, εμείς μπορούμε να τα κατασκευάσουμε έτσι ώστε να δοκιμάσουμε αν υπάρχουν φάρμακα που παρεμποδίζουν την πρόσδεση του κορονοϊού πάνω στην συγκεκριμένη πρωτεΐνη που είναι ο φυσικός τρόπος του ιού μέσα στον οργανισμό, προσθέτοντας την στο σύστημα του αισθητήρα. Δηλαδή, ο αισθητήρας μας αξιολογεί άμεσα, σε τρία λεπτά, κατά πόσο ένα φάρμακο παρεμποδίζει την πρόσδεση του ιού στην πρωτεΐνη. Είναι κάτι που έχουμε ξεκινήσει τώρα να κάνουμε» διευκρινίζει ο κ. Κίντζιος.

Η προοπτική της μαζικής παραγωγής

Η επιστημονική ιδέα πίσω από το κυτταρικό διαγνωστικό τεστ του Γεωπονικού Πανεπιστημίου ανιχνεύεται πίσω στο 1997 και τον κ. Κίντζιο. Ωστόσο, για την ανάπτυξή του, σύμφωνα με τον ίδιο, καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει οι επίκουρες καθηγήτριες κ. Γεωργία Μοσχοπούλου και κ. Σοφία Μαυρίκου, ο ερευνητής κ. Βασίλης Τσεκούρας καθώς και μια ομάδα ανθρώπων από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και το νοσοκομείο Σωτηρία, αφού το συγκεκριμένο τεστ έχει δοκιμαστεί σε κλινικές μελέτες. «Η μέθοδος μας είναι μια από τις ελάχιστες παγκοσμίως, αν και όχι η μόνη, που έχει αποτελέσματα και επικύρωση από κλινικές δοκιμές. Έχουμε τρεις κλινικές δοκιμές. Τα περισσότερα τεστ που κυκλοφορούν δεν έχουν καμία, παρά μόνο εργαστηριακές μετρήσεις» τονίζει ο κ. Κίντζιος.

Ποιο το κόστος του

Μάλιστα, η ομάδα έχει δουλέψει και πάνω στην προοπτική της μαζικής παραγωγής του διαγνωστικού στιγμιαίου τεστ κορονοϊού. «Έχουμε χαρτογραφήσει όλες τις πτυχές της μαζικής παραγωγής, τις γνωρίζουμε πολύ καλά. Ξέρουμε το κοστολόγιο στην εργαστηριακή κλίμακα, ας πούμε για 100 τεστ την ημέρα, το οποίο είναι βέβαια μια μικρή κλίμακα, δηλαδή είναι αρκετά ακριβά. Όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για ένα εμπορικό κόστος όχι πάνω από 5-6 ευρώ, όσον αφορά κάθε τεστ» λέει ο κ. Κίντζιος και προσθέτει: «Προφανώς θα θέλαμε να ήταν πολύ χαμηλότερο. Θα θέλαμε να πέσουμε στο 1 ευρώ και πιστεύουμε ότι αυτό είναι εφικτό στη μαζική παραγωγή. Άρα, απευθύνουμε πρόσκληση σε όποιον ενδιαφέρεται, στο κράτος και ιδιωτικούς φορείς, να έρθει σε επικοινωνία μαζί μας για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Εμείς ξέρουμε πώς να το κάνουμε, όσον αφορά τη γραμμή παραγωγής. Βεβαίως, η εμπορική διάσταση δεν είναι θέμα του πανεπιστημίου, εμείς υπηρετούμε την κοινωνία» σημειώνει χαρακτηριστικά ο πρύτανης.

Η ανάγκη για συνεχή ανάπτυξη της τεχνολογίας

Ο κ. Κίντζιος εκτιμά ότι η ανάγκη για διαγνωστικά τεστ κορονοϊού θα παραμείνει, τουλάχιστον για κάποια χρόνια ακόμα. «Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να μπούμε στα χωράφια των επιδημιολόγων. Ως επιστήμονας, ωστόσο, θεωρώ ότι ο κορονοϊός ήρθε για να μείνει για κάποιο καιρό. Η χρησιμότητα του τεστ μπορεί βέβαια να ελαττωθεί με την εξάπλωση και την αύξηση του ποσοστού του εμβολιασμένου πληθυσμού και αυτός είναι ο στόχος για όλους». Ένα ακόμα ζήτημα είναι η διάρκεια της κάλυψης του εμβολίου, εάν δηλαδή παρέχει μόνιμη ή περιοδική προστασία. Στη βάση αυτή, ο κ. Κίντζιος εκτιμά ότι «θα χρειαστεί να έχουμε ένα τεστ, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, όσο ακόμα θα είναι ένα πρόβλημα ο κορονοϊός για να παρακολουθούμε την εξάπλωσή του». Επιπλέον, λέει ο ίδιος, «μην ξεχνάτε ότι σε χώρες που εξαρτώνται πάρα πολύ από τον τουρισμό, όπως είναι η Ελλάδα, από την εστίαση, θα υπάρχει, όσο υπάρχει το πρόβλημα του κορονοϊού, η ανάγκη μιας τέτοιας μεθόδου». «Εμείς έχουμε πλέον αυτή την πλατφόρμα και δεν ξέρουμε, το απευχόμαστε βέβαια, αν αύριο θα υπάρχει μια άλλη πανδημία με κάποιον άλλο ιό. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αλλεπάλληλους κύκλους, κυρίως με τους ιούς της γρίπης. Άρα, ας είμαστε σε επιφυλακή, ας έχουμε τα τεχνολογικά εργαλεία να ανταποκριθούμε και μακάρι να μη χρειαστεί» υπογραμμίζει ο πρύτανης του Γεωπονικού πανεπιστημίου.

Όσον αφορά την υποστήριξη της έρευνας, ο κ. Κίντζιος αναφέρει ότι «έγινε κυρίως μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα» αλλά και χάρη σε χρηματοδότηση από την Κύπρο! «Η συνολική επένδυση από αυτούς τους φορείς είναι γύρω στα 3,5 εκατ. ευρώ. Ξέρετε, κοστίζει η ανάπτυξη της έρευνας» λέει ο πρύτανης, συμπληρώνοντας ότι η τεχνολογία που αναπτύχθηκε «έχει χρησιμοποιηθεί και για άλλες εφαρμογές, λιγότερο θεαματικές, όπως για ανίχνευση των φαρμάκων και τοξινών, κυρίως σε χώρους ασφάλειας τροφίμων. Έχουμε κάνει όμως και μια κλινική μελέτη για την Ηπατίτιδα Β και C παλαιότερα, πάρα πολύ επιτυχημένη, με το Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Είναι τεράστιες οι δυνατότητες της συγκεκριμένης τεχνολογίας αλλά τώρα δουλεύουμε στον κορονοϊό γιατί αυτό είναι το ζητούμενο» τονίζει ο κ. Κίντζιος.

«Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο παράγει» λέει ο κ. Κίντζιος αναφερόμενος στην δημιουργία του διαγνωστικού τεστ. «Βγάζουμε πολύ καλούς επιστήμονες, είναι ένα πανεπιστήμιο που προσφέρει στην κοινωνία, δουλεύει, έμεινε όρθιο και παρήγαγε εκπαιδευτικό έργο σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας» συμπληρώνει ο ίδιος, ο οποίος μάλιστα προεδρεύει της Συνόδου των Πρυτάνεων αυτή την περίοδο. «Ας μην ξεγελιόμαστε με τα κάποια γκραφίτι, κάποιες καταλήψεις, που μπορεί βέβαια μερικές φορές να δίνουν μια άσχημη εικόνα, όμως δεν είναι αυτά το ελληνικό πανεπιστήμιο. Όσον αφορά ειδικά το Γεωπονικό πανεπιστήμιο, το οποίο έχει εισέλθει στον δεύτερο αιώνα λειτουργίας του, θέλω να τονίσω ότι είμαστε ένα από τα μεγαλύτερα γεωτεχνικά πανεπιστήμια του κόσμου. Είμαστε πια στην εποχή της τέταρτης αγροτοβιομηχανικής επανάστασης και καλύπτουμε ένα τεράστιο πλήθος δραστηριοτήτων. Όχι μόνο αυτά που έχει κανείς στο μυαλό του ως παραδοσιακή γεωπονία αλλά φτάνουμε ρομποτική, στην τεχνική νοημοσύνη, σε βάθος. Θα χαρούμε πάρα πολύ να μας έρχονται φοιτητές και να εμπιστευτούν σε μας το μέλλον τους το εκπαιδευτικό και το επαγγελματικό» καταλήγει ο κ. Κίντζιος.

Τον έπαινο και τον θαυμασμό κέρδισε με την όμορφη πράξη της μια δασκάλα στη Σούδα Χανίων, η οποία, όταν μια αδέσποτη σκυλίτσα έτυχε να βρεθεί στην σχολική της τάξη, την υποδέχθηκε με… ανοιχτές αγκάλες και μαζί με τους μαθητές της την φρόντισαν και της επέτρεψαν να παραμείνει μαζί τους σε όλο το μάθημα.

Έπειτα, σε συνεργασία με τη φιλοζωική, ενημέρωσε τους διαδικτυακούς της φίλους, προκειμένου να βρεθεί το αφεντικό της.

Ωστόσο… τα παιδιά της τάξης της, έζησαν μια υπέροχη εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ και πήραν ένα σπουδαίο μάθημα για το τι σημαίνει φιλοζωία!

Δείτε την ανάρτηση της κ. Πηνελόπης Βασιλειάδου, η οποία, όπως ήταν φυσικό, γέμισε με “συγχαρητήρια” και “μπράβο” για την καλοσύνη της και για το πόσο θετικό πρότυπο έγινε για τους μαθητές της:

Ακολούθησε έπειτα η ανάρτηση της Προστασίας Ζώων Χανίων, σύμφωνα με την οποία η μικρή σκυλίτσα ονομάστηκε Νάγια! Είναι καλά στην υγεία της και, αφού αφεντικό δεν βρέθηκε, μπορεί να προσφερθεί προς υιοθεσία.

Πηγή: infokids.gr

Ο νέος κορονοϊός δεν θα κυκλοφορεί πλέον στη Βρετανία έως τον Αύγουστο, δήλωσε χθες στην Daily Telegraph ο απερχόμενος πρόεδρος της κυβερνητικής ειδικής ομάδας για τα εμβόλια, Κλάιβ Ντιξ.

«Κάποια στιγμή τον Αύγουστο, δεν θα υπάρχει πλέον κυκλοφορία του ιού στο Ηνωμένο Βασίλειο», δήλωσε ο Ντιξ, προσθέτοντας ότι πιστεύει ότι το πρόγραμμα ενισχυτικού εμβολιασμού ενδέχεται να μετατεθεί για τις αρχές του 2022.

Η κυβέρνηση εξετάζει ποια εμβόλια κατά της Covid-19 θα προσφέρουν τον καλύτερο ενισχυτικό εμβολιασμό ευάλωτων ατόμων αργότερα φέτος.

Ο Ντιξ είπε στην Telegraph ότι αναμένει ότι όλοι στο Ηνωμένο Βασίλειο θα έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση μέχρι τα τέλη Ιουλίου, οπότε «θα έχουμε πιθανώς προστατεύσει τον πληθυσμό από όλες τις παραλλαγές που είναι γνωστές».

Η Βρετανία έχει χορηγήσει πάνω από 51 εκατομμύρια εμβόλια και είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο με την ταχύτερη εκστρατεία εμβολιασμού έχοντας χορηγήσει τουλάχιστον μία δόση σε πάνω από το ήμισυ του ενήλικου πληθυσμού της χώρας.

Χθες η αρμόδια για τα εμβόλια επιτροπή της Βρετανίας ανακοίνωσε ότι άτομα κάτω των 40 ετών θα πρέπει να λαμβάνουν εναλλακτικό εμβόλιο σε αυτό της AstraZeneca όπου αυτό είναι εφικτό, λόγω μικρού κινδύνου για την σπάνια εμφάνιση θρομβοεμβολικών επεισοδίων.

Η Μεικτή Επιτροπή Εμβολιασμού και Ανοσοποίησης (JCVI) ανέφερε στην γνωμοδότησή της ότι η σύσταση συνδέεται με τα χαμηλά επίπεδα μετάδοσης της επιδημίας της Covid-19 στην Βρετανία και με την διαθεσιμότητα των εναλλακτικών εμβολίων των Pfizer/BioNTech και Moderna.

Ο Ντιξ, ο οποίος διορίστηκε προσωρινός πρόεδρος της ειδικής ομάδας τον Δεκέμβριο, παραιτήθηκε από το πόστο του την περασμένη εβδομάδα.

Πηγή: cretalive

Ο υπέροχος άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να βελτιώσει τη ζωή των παιδιών στην Αφρική, χτίζοντας μεταξύ άλλων ένα σχολείο στη Ζανζιβάρη.

Η ζωή του μοιράζεται μεταξύ Ντουμπάι και Ζανζιβάρης. Είναι ιδρυτής του CR HOPE Foundation και αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο μεγάλο του όνειρο, να χτίσει ένα σχολείο για τα παιδιά ενός μικρού και απομακρυσμένου χωριού της Ζανζιβάρης. Ο Ρένος Φουντουλάκης έδωσε τον δικό του αγώνα και τα κατάφερε. Ακόμη κι όταν έχασε τον αδερφό του δεν το έβαλε κάτω. Οπλίστηκε με κουράγιο και αποφάσισε να αφιερώσει το έργο του στη μνήμη του.

Ήταν αρκετά δύσκολο να πείσει όμως τους κατοίκους της Ζανζιβάρης για τις προθέσεις του. «Είναι μουσουλμάνοι και αρχικά πίστευαν πως εγώ όντας χριστιανός έχω σκοπό να τους εκχριστιανίσω. Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά για καταφέρω εμπράκτως να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους αλλά πλέον νιώθω δικαιωμένος» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ρένος Φουντουλάκης.

Το σχολείο που κατάφερε να χτίσει με πολλή αγάπη αυτή τη στιγμή φιλοξενεί 53 παιδιά ηλικίας 3-7 ετών. «Οι μαθητές αλλά και οι γονείς τους είναι υπερ-χαρούμενοι που βρίσκονται μαζί μας και μας το αποδεικνύουν καθημερινά. Κάποιοι γονείς μας φέρνουν φρούτα ως ένδειξη αγάπης. Αυτά τα παιδιά για εμένα είναι η κληρονομιά που αφήνω σε αυτόν τον κόσμο ελπίζοντας σε ένα καλύτερο “αύριο”. Νιώθω υπέροχα όταν είμαι ανάμεσα τους σε βαθμό που πραγματικά θα χρησιμοποιήσω τον όρο “ευλογία” για να περιγράψω το συναίσθημα αυτό» τονίζει στο newsbeast.gr.

«Θυμάμαι σε μία από τις επισκέψεις μου στο νησί με ένα γκρουπ από το Ντουμπάι κάναμε δωρεές ρούχων στο χωριό όπου έχει χτιστεί το σχολείο μας. Οι περισσότεροι από εμάς ήταν Δυτικοί που σημαίνει πως τα ρούχα που είχαμε συλλέξει δεν άρμοζαν στην κουλτούρα και τον τρόπο ένδυσης των ντόπιων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστούν λανθασμένες εντυπώσεις όσον αφορά τις προθέσεις μας» σημειώνει.

Όλα όπως διηγείται ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2016. «Με μια παρέα πέντε ατόμων αποφασίσαμε να ξεφύγουμε για λίγες ημέρες από τον καύσωνα του Ντουμπάι για να επισκεφτούμε το μαγευτικό νησί της Ζανζιβάρης. Την πρωτοβουλία για αυτό το ταξίδι την είχε ο αδερφός μου Γιάννης, στον οποίο θα είμαι για πάντα ευγνώμων» λέει εξηγώντας πως ο τρόπος που ξεκίνησε το CR HOPE Foundation, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός (ΜΚΟ) με έδρα την Ζανζιβάρη, του οποίου ο πρωταρχικός στόχος είναι η παροχή δωρεάν παιδείας για παιδιά ηλικίας 3-7 ετών με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχειας καθώς και του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων, «ήταν πολύ… τυχαίος».

«Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα την απόλυτη φτώχεια»

«Μία μέρα, αφήσαμε την καταγάλανη παραλία του ξενοδοχείου μας για να επισκεφθούμε ένα -απομακρυσμένο από τους τουρίστες- χωριό στην περιοχή Kiwengwa. Εκεί, για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα την απόλυτη φτώχεια… όπως σπίτια φτιαγμένα κυριολεκτικά από λάσπη και άχυρα στα οποία διέμεναν πολυμελής οικογένειες, παιδιά που έπαιζαν ξυπόλυτα φορώντας φθαρμένα ρούχα και πολλές άλλες εικόνες που με έκαναν να αναλογιστώ ότι είμαι πραγματικά ευνοημένος. Αυτό που μου κίνησε κυρίως το ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι παρόλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι εκείνου του χωριού, είχαν όλοι τους ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους» δηλώνει ο Ρένος Φουντουλάκης.

«Εκείνη την στιγμή ένιωσα έντονη την επιθυμία να τους προσφέρω βοήθεια ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Εάν και η πρώτη μου σκέψη ήταν να τους δώσω χρήματα στη συνέχεια πίστεψα πως αυτή κίνηση δεν θα άλλαζε κάτι ουσιαστικά στις ζωές τους. Η τελική μου ιδέα ήταν να χρηματοδοτήσω έναν δάσκαλο για να διδάξει δωρεάν αγγλικά τα παιδιά του χωριού – ελπίζοντας πως εκείνα στη συνέχεια θα μπορέσουν να βρουν εργασία σε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία του νησιού» αναφέρει.

Η γνωριμία με τον ιδιοκτήτη ενός καταστήματος και η πρόταση που του άλλαξε τη ζωή

Η ζωή του όπως τονίζει ο Ρένος Φουντουλάκης άλλαξε μόλις γνώρισε τον ιδιοκτήτη ενός μαγαζιού, του ατόμου που αργότερα δημιουργήσαν από κοινού το CR HOPE.

«Καθώς βρισκόμασταν σε ένα μαγαζί με σουβενίρ, ο ιδιοκτήτης του με πλησίασε και προσπάθησε να με πείσει να αγοράσω μερικά δείγματα από το μαγαζί του με σκοπό να τα μεταπουλήσω στο Ντουμπάι. Δέχτηκα την πρόταση του με τον όρο ότι οποιοδήποτε κέρδος από αυτό το εγχείρημα θα διατεθεί στη χρηματοδότηση ενός δασκάλου για να διδάξει δωρεάν αγγλικά τα παιδιά του χωριού. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού (ο Mr. Cosiano) έμεινε έκπληκτος από αυτή την ιδέα και αμέσως συμφώνησε. Λίγο καιρό αφού επέστρεψα στο Ντουμπάι, ο Mr. Cosiano μου έστειλε ένα μήνυμα για να δει πως πάνε οι πωλήσεις μας. Του απάντησα πως δεν έχω καταφέρει να πουλήσω κάποια από τα σουβενίρ, ωστόσο η επιθυμία μου να χρηματοδοτήσω έναν δάσκαλο είναι ακόμα έντονη. Και εκείνος απάντησε “έχω ένα κομμάτι γης, εάν θες μπορώ να στο προσφέρω για χτίσουμε ένα σχολείο μαζί”» περιγράφει στο newsbeast.gr.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το CR HOPE που σημαίνει Cosiano & Renos Hope… to enlighten the children of Zanzibar.

«Ο λόγος που έκανε αυτή την προσφορά είναι επειδή κάποτε ο ίδιος ήταν πλανόδιος μέχρι που ένας ευγενικός Καναδός τουρίστας προσφέρθηκε να του δώσει χρήματα για να βελτιώσει τα αγγλικά του. Η ζωή του Mr. Cosiano από τότε άλλαξε τόσο ώσπου κατάφερε από πλανόδιος να ανοίξει το δικό μαγαζί χάρη στα μαθήματα αγγλικών» εξηγεί.

Ο θάνατος του αδερφού που τον πείσμωσε

Λίγο καιρό αργότερα ο Ρένος έχασε τον αδερφό του και αποφάσισε να κάνει τα πάντα ώστε εάν αυτός τον βλέπει από ψηλά να είναι περήφανος.

«Όταν έχασα τον αδερφό μου αφιέρωσα αυτό το έργο στη μνήμη του για να τον κάνω περήφανο όταν με βλέπει από ψηλά. Αυτό μου έδωσε αμέτρητο κουράγιο και κατά κάποιο τρόπο με πείσμωσε για να συνεχίσω τις προσπάθειες μέχρι την υλοποίηση του. Πραγματικά, από εκείνη τη στιγμή έως και σήμερα πιστεύω στους αγγέλους» επισημαίνει.

Η χωρισμένη στα δύο ζωή και οι αντιθέσεις μεταξύ Ντουμπάι – Ζανζιβάρης

Αν και η βάση του είναι το Ντουμπάι ο Ρένος Φουντουλάκης περνάει αρκετό χρόνο και στη Ζανζιβάρη. Η ζωή του είναι μοιρασμένη μεταξύ δύο περιοχών με αρκετές αντιθέσεις.

«Όταν βρίσκομαι στο Ντουμπάι ζω σε συνθήκες πολυτέλειας και παράλληλα εργάζομαι σε ένα περιβάλλον που είναι αρκετά απαιτητικό και ανταγωνιστικό. Επίσης, περιβάλλομαι από γνωριμίες με υψηλό μορφωτικό και οικονομικό υπόβαθρο. Στη Ζανζιβάρη πηγαίνω σχεδόν κάθε μήνα και απολαμβάνω την τροπική φύση καθώς την απλότητα και ομορφιά των ανθρώπων. Όταν βρίσκομαι εκεί ο ρόλος μου είναι να συνεισφέρω στην κοινωνία ενισχύοντας το πρόγραμμα μας, πράγμα που μου δίνει απόλυτη χαρά. Δηλώνω εκπληκτικά τυχερός και ευγνώμων που έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω τόσο συχνά ενώ παράλληλα δουλεύω» σημειώνει.

«Ο στόχος μας μελλοντικά είναι να επεκτείνουμε το σχολείο μας από νηπιαγωγείο και δημοτικό σε γυμνάσιο. Αυτό απαιτεί την κατασκευή περισσότερων τάξεων καθώς και την εύρεση των κατάλληλων εκπαιδευτικών» αναφέρει τονίζοντας πως ακόμη κι αν συνάντησε πολλές δυσκολίες δεν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει.

«Οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζω τη βλέπω ως πρόκληση για να συνεχίσω το έργο μας. Έχω αφιερώσει τη ζωή μου σε αυτό και δεν πρόκειται να αφήσω τίποτα και κανέναν να το εμποδίσει» τονίζει.

Πηγή: newsbeast

Πριν μερικά χρόνια με μια παρέα φίλων φτιάξαμε μια ομάδα και της δώσαμε το όνομα “Παρεό”. Πέρα από τις συναντήσεις για γλέντι και διασκέδαση αρχίσαμε να κάνουμε περίπατους για να γνωρίσουμε την περιοχή. Αγαπάμε τον τόπο μας όπως και το περιβάλλον.

Σε έναν περίπατο μας λοιπόν στο λόφο του Κοψά, κάποιος από μας έκανε μια πρόταση. Να συντηρήσουμε και να φωτίσουμε το Σταυρό που βρίσκεται στο εμφανέστερο σημείο του Λόφου, ώστε να του δώσουμε την αίγλη και τη λάμψη που του αξίζει. Να τον βλέπουν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και οι περαστικοί της παλιάς και νέας εθνικής οδού. Να αναδείξουμε δηλαδή αυτό το μνημείο και σύμβολο του τόπου μας.

Η ιδέα μας άρεσε και σιγά σιγά αρχίσαμε να το οργανώνουμε με στόχο ο φωτισμός να γίνει την Μεγάλη εβδομάδα του 2021. Το σχέδιο στην αρχή ήταν να φωτίζεται μόνο τις μέρες του Πάσχα και μετά τα εξαρτήματα να αποθηκεύονται για τον επόμενο χρόνο. Τελικά όμως αποφασίσαμε να γίνει μια μόνιμη κατασκευή η οποία θα φωτίζει το Σταυρό με κόκκινο φως την Μ. Εβδομάδα και με λευκό από την Ανάσταση και όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Ο λόφος του “Κοψά” είναι ιστορικός. Αποτελεί ένα κομμάτι από τη Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941 τότε που οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές εισέβαλαν στο νησί μας.

Αρκετά χρόνια αργότερα το 1960 σύμφωνα με τις πηγές που ψάξαμε και βρήκαμε, η Αμερικάνικη εκκλησία της βάσης έκανε αυτό το σταυρό δώρο προς τον κρητικό λαό, όπως μαρτυρεί η μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται στη βάση του, την οποία φτιάξαμε και τοποθετήσαμε ως ακριβές αντίγραφο της πρωτότυπης. Επίσης τοποθετήσαμε πολλές φωτογραφίες εκείνης της εποχής για να θυμίζουν σε όλους της ιστορία του.

Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στο φίλο Βαγγέλη που ανέλαβε όλη την προετοιμασία, τις παραγγελίες και τον προγραμματισμό των εργασιών.

Οι εργασίες που έγιναν ήταν: το βάψιμο του Σταυρού και της βάσης, η περίφραξη για την τοποθέτηση των μηχανημάτων. Η τοποθέτηση ηλεκτρολογικού πίνακα, πάνελ, συναγερμού , φωτιστικών led. Η μαρμάρινη πινακίδα και ο ιστορικός πίνακας που προαναφέρθηκαν.

Όλοι μας συνεισφέραμε σε αυτή την προσπάθεια οικονομικά, διαθέσαμε χρόνο, προσφέραμε εθελοντική εργασία, βρήκαμε κι άλλους εθελοντές, βοηθούς και χορηγούς ώστε να μαζέψουμε ένα αξιοσέβαστο ποσό και τους ευχαριστούμε θερμά.

Ενημερώσαμε το Δήμο Χερσονήσου, το Αεροδρόμιο Ηρακλείου και την Αρχιεπισκοπή Κρήτης για της προθέσεις μας και τους ευχαριστούμε θερμά.

Επίσης ευχαριστούμε θερμά όλους, εθελοντές και χορηγούς που συμμετείχαν για να πραγματοποιηθεί αυτή η ιδέα.

Φίλοι μου, πάρα πολύ σημαντική είναι η αξία της φιλίας αλλά και η αξία της συνεργασίας. Μέσα από μια συνεργασία χωρίς ιδιοτέλεια αλλά μόνο με καλή πρόθεση μπορεί ο άνθρωπος να πετύχει πάρα πολλά πράγματα. Αυτό το βλέπαμε κάθε στιγμή που εργαζόμασταν σαν ομάδα και κατορθώσαμε να υλοποιήσουμε αυτό το έργο.

Νιώσαμε την χαρά και την ευχαρίστηση και σήμερα ήρθε η ώρα να το καμαρώσουμε.

Παραδίδουμε λοιπόν αυτό το έργο στην τοπική κοινωνία αλλά και σε όλους τους επισκέπτες με την ευχή να αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές της περιοχής.

Σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και η δύναμη του Σταυρού να είναι πάντα μαζί μας.

Κλείνω λοιπόν με την μαντινάδα που βγάλαμε και γράψαμε στη βάση Του, και λέει:

Δώρο Σταυρέ σε κάμανε
Σε τούτονε τον τόπο
Να’σαι τσ’αγάπης σύμβολο
Μες τσι καρδιές τ’ ανθρώπω.

ΠΑΡΕΟ: Ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Διαμαντής, ο Θοδωρής, ο Δημήτρης, ο Μάνος, ο Παναγιώτης, ο Γιώργος, ο Βαγγέλης.
ΧΟΡΗΓΟΙ-ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ: Ζαχαριουδάκης Κώστας, Σμυρνάκης Νίκος, Βασιλάκης Κώστας, Κουρτικάκης Γιάννης, Σηφάκης Στέλιος, Digital Security Μαζαράκης Γιάννης, Σωμαράς Αδάμ, Μαυρογιάννης Νίκος, Marble works Παπαλεωνίδας, Vision Group – Μυλωνάκης Γιάννης, και η Νεα Γενιά, Αδάμ και Δημήτρης!

Δείτε το σχετικό post: