Το παιδί από την Κρήτη που «άνοιξε η γη και το κατάπιε»

Η υπόθεση εξαφάνισης του 10χρονου Γιώργου το 1992 παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξιχνίαστη!

Το καλοκαίρι του 1992 ο Γιώργος είχε μόλις τελειώσει την Ε΄ Δημοτικού. Οι γονείς του που ζουν στην Κρήτη, τον είχαν στείλει διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς στο Δήμο Γορτυνίας, Νομού Αρκαδίας, στην Πελοπόννησο. Τον παρέλαβε η θεία του, αδελφή του πατέρα του και τον φρόντιζε μαζί με τα παιδιά της.

Η εξαφάνιση και οι έρευνες

Λίγες μέρες μετά την άφιξη του μικρού στο ορεινό χωριό Δήμητρα Γορτυνίας, ο παππούς είχε πυρετό. Έτσι η θεία σκέφτηκε να δώσει στο 10χρονο Γιώργο τα φάρμακα και να τον στείλει παρέα με τον παππού στο βουνό που διατηρούσε τη στάνη με τα ζώα του. Κάποια στιγμή ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει με νερό τα δύο παγουράκια του και πήγε στα πρόβατά του.

Η εξαφάνιση

Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός επέστρεψε στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν και δεν ανέφερε το περιστατικό ούτε και στον αδελφό του που τον επισκέφτηκε στη στάνη. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό το επόμενο βράδυ.

Όταν συνειδητοποίησαν ότι ο μικρός Γιώργος είχε εξαφανιστεί, είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ειδοποιήθηκαν οι γονείς του στην Κρήτη και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στη Γορτυνία. Όλο το χωριό έψαχνε τον Γιώργο. Η αστυνομία είχε επίσης, κινητοποιηθεί. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες έγιναν έρευνες στην περιοχή από ντόπιους, μονάδες του στρατού, ελικόπτερα καθώς και από μια ειδική ομάδα Ελβετών με εκπαιδευμένα σκυλιά. Κανένας όμως, δεν κατάφερε να βρει κάποιο ίχνος του μικρού.

Ο αφορισμός

Οι έρευνες δεν οδηγούσαν πουθενά και ο μητροπολίτης της περιοχής αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απείλησε με αφορισμό σε όποιον είχε στοιχεία και κρατούσε το στόμα του κλειστό. Έτσι 40 ημέρες μετά την εξαφάνιση, εμφανίστηκε ο πρώτος μάρτυρας. Ήταν ένας κάτοικος του διπλανού χωριού, ο οποίος την επομένη της εξαφάνισης (25 Ιουνίου) είδε ένα μικρό αγόρι στον περιφερειακό δρόμο κοντά στο βουνό. Τα ρούχα του αγοριού ταίριαζαν με του Γιώργου. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι έκοψε ταχύτητα, ο μικρός δεν του έκανε σήμα και εκείνος δεν έδωσε σημασία και έφυγε. Ένας άλλος κάτοικος της περιοχής λίγο αργότερα βρήκε την τσάντα με τα παγούρια του Γιώργου σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού.

Πηγή: Φως στο Τούνελ