Η καθημερινότητα είναι γεγονός πως μας κατακλύζει με στενάχωρες ειδήσεις και γεγονότα που παρουσιάζουν τον κόσμο μας πιο άσχημο από όσο πραγματικά είναι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση όλα “ρόδινα” μα συχνά ξεχνάμε να στρέψουμε την προσοχή μας σε ειδήσεις, πρόσωπα και πράξεις που μας αποδεικνύουν πως πάντα θα υπάρχει ανθρωπιά και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης για το Daynight.gr

Όποτε και αν μας χαλάει την διάθεση μια άσχημη είδηση, ας ψάξουμε εμείς οι ίδιοι για τις θετικές ειδήσεις της ημέρας!

Όσο και αν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες πράξεων κακίας γύρω μας, ας μάθουμε να παρατηρούμε και τις αμέτρητες πράξεις καλοσύνης που επίσης συμβαίνουν κάθε ημέρα από μικρούς “ήρωες”…

Παρακάτω, 10+1 φωτογραφίες που αποτυπώνουν αυτό ακριβώς το αίσθημα ανθρωπιάς και ελπίδας:

1. Ιδιοκτήτης καφετέριας στη Λέσβο φιλοξενεί ένα κρύο βράδυ στο μαγαζί του τα αδέσποτα της γειτονιάς του που ήταν απροστάτευτα.

2. Ηλικιωμένος σταματά στο μετρό για να βοηθήσει νεαρό που πήγαινε σε συνέντευξη για δουλειά και δεν κατάφερνε να “δέσει” σωστά την γραβάτα.

3. Νεαρός αστυνομικός εντοπίζει άστεγο χωρίς παπούτσια έξω από κατάστημα αθλητικών ειδών και χωρίς δεύτερη σκέψη του κάνει δώρο ένα νέο ζευγάρι.

4. Εργαζόμενος αφιερώνει το διάλειμμα του στο να διαβάζει κεφάλαια από μυθιστόρημα σε συνάδελφο του που έχει δυσκολίες στην ανάγνωση.

5. Ζευγάρι που είχε γεννήτρια στο σπίτι έπειτα από φυσική καταστροφή, προσφέρει ρεύμα σε όσους έχουν ανάγκη για επικοινωνία με συγγενείς.

6. Κομμωτές προσφέρουν δωρεάν κουρέματα σε παιδιά λίγες ημέρες πριν επιστρέψουν στο σχολείο σε περιοχή με φτωχές οικογένειες.

7. Ζευγάρι ηλικιωμένων παίρνει στο σπίτι της μωρά καγκουρό για εντατική φροντίδα μετά από μεγάλες πυρκαγιές στα δάση της Αυστραλίας.

8. Δεκάδες άτομα κατά την διάρκεια ροκ συναυλίας σηκώνουν στον αέρα άτομο με ειδικές ανάγκες ώστε να ζήσει την εμπειρία με την καλύτερη θέα.

9. Η πρώτη γυναίκα στο χωριό της στην Κένυα που σπούδασε στις Η.Π.Α. επέστρεψε για να ιδρύσει το πρώτο σχολείο για κορίτσια στην πατρίδα της.

10. Δεκάδες πυροσβέστες σώζουν τελευταία στιγμή απελπισμένη γυναίκα που προσπάθησε να αυτοκτονήσει πέφτοντας από γέφυρα.

10+1. Χειρούργος και νοσοκόμα εξουθενωμένοι στην κάμερα έπειτα από πολύωρη εγχείρηση μεταμόσχευσης καρδιάς με την οποία σώσανε την ζωή ασθενή.

Οι Kρητικοί το ξέρουν καλά, οι συχνοί επισκέπτες του νησιού το ανακαλύπτουν και οι τουρίστες του καλοκαιριού δεν αντιλαμβάνονται τι εμπειρίες και εικόνες χάνουν… Τους θερινές μήνες μπορεί η Κρήτη να είναι ό,τι ακριβώς την έχει κάνει έναν από τους πιο γνωστούς τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης, αλλά κατά την διάρκεια του Χειμώνα το τοπίο αποκτά μια ιδιαίτερη «μαγεία».

 Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης για το Daynight.gr

Την «μαγεία» του Χειμώνα στηn Κρήτη μπορείς να την ζήσεις καθώς τα σύννεφα καλύπτουν τα μοναδικά τοπία της, τα χρώματα είναι πάντα πιο ζωηρά μετά από ξαφνικές καταιγίδες και τα κύματα που φέρνει ο βοριάς ή ο νοτιάς αλλάζουν εντελώς τις εικόνες στις πιο γνωστές παραλίες του νησιού.

Όποια και αν είναι η προσωπική μας προτίμηση ανάμεσα σε Καλοκαίρι και Χειμώνα, εκτός θερινής σεζόν η Κρήτη έχει ένα πρόσωπο άγριο μα ρομαντικό που όταν το γνωρίσεις θα σε συγκλονίσει δίχως αμφιβολία…

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολλοί Έλληνες και ξένοι φωτογράφοι επισκέπτονται το νησί μετά τον Νοέμβριο για να απολαύσουν διαφορετικού χαρακτήρα διακοπές και να αποτυπώσουν στις μηχανές τους μια Κρήτη διαφορετική.

Μια Κρήτη που ζει μια περίοδο καταιγίδων, χιονιά στις υψηλές κορυφές και γαλήνιας ηρεμίας σε πολλές απόμακρες περιοχές της!

Παρακάτω αναζητήσαμε και ξεχωρίσαμε, 10+1 φωτογραφίες που αποτυπώνουν ιδανικά αυτό που εμείς αποκαλούμε «μαγεία» του Χειμώνα στη Κρήτη μας.

10+1 φωτογραφίες:  O Χειμώνας στην Κρήτη «κοντράρει» στα ίσα το Καλοκαίρι!

1. Ο Κόλπος της Σούδας τον Ιανουάριο – Φωτογραφία Andrew Catright

2. Χειμερινή καταιγίδα στα Χανιά – Φωτογραφία Bazil Van Sinner

3. Φεβρουάριος στις νότιες ακτές της Κρήτης – Φωτογραφία James Gardiner

4. Απογευματινή θέα προς το Κρητικό Πέλαγος – Φωτογραφία James Gardiner

5. Η παραλία της Πρέβελης μετά από κακοκαιρία – Φωτογραφία Lothar Bendix

6, Χειμερινός περίπατος στο Παλιό Λιμάνι Χανίων – Φωτογραφία Βαγγέλης Αστροπαλίτης

7.Ηρεμία και γαλάζιο στα Σεϊτάν Λιμάνια – Φωτογραφία Βαγγέλης Αστροπαλίτης

8. Όταν χτυπά ο βοριάς το Φρούριο Κούλε στο Ηράκλειο – Φωτογραφία Βασίλης Λέζος

9. Στα υψηλά οροπέδια των Σφακίων – Φωτογραφία Βασίλης Λιλικάκης

10. Ομίχλη και χρώματα με θέα το Κρητικό Πέλαγος – Φωτογραφία Μάνος Χουστουλάκης

10+1. “Κόκκινος” ουρανός πάνω από τα Χανιά – Φωτογραφία Στέλιος Σουλιάρης

Πολλές φορές έχουμε πει ότι κάποια μέρη της Ελλάδας μπορούν άνετα να συγκριθούν με τους πιο εντυπωσιακούς εξωτικούς προορισμούς. Για φαντάσου, μάλιστα, να έχουν και το ίδιο όνομα. Για παράδειγμα γνώριζες ότι η Ελλάδα έχει το δικό της πανέμορφο εξωτικό Μπαλί; Κι όμως υπάρχει και βρίσκεται στην Κρήτη. Και ποιος δε θα ήθελε να κάνει βουτιές σε ένα εξωτικό Μπαλί παίρνοντας το αεροπλάνο από Αθήνα και φτάνοντας εκεί σε 2 ώρες το πολύ;

Το εξωτικό Μπαλί της Ελλάδας στο Ρέθυμνο

Όταν φτάσαμε στο Ρέθυμνο είχαμε πάει με σκοπό να δούμε πού και κυρίως πώς είναι αυτό το Μπαλί. Και δεν είναι παράξενο που μάθαμε ότι αποτελεί το πιο δημοφιλές θέρετρο του νησιού. Χρυσή άμμος, γαλάζια νερά, πράσινα δεντράκια και οργανωμένες παραλίες συνθέτουν την καρτ ποστάλ που λέγεται Μπαλί σε αυτή τη γωνιά της Κρήτης. Αν φτάσεις εκεί θα έχεις την ευκαιρία να διαλέξεις ανάμεσα σε τέσσερις παραλίες αφού το Μπαλί είναι μια αρκετά μεγάλη έκταση περίπου 40 λεπτά μακριά από την πόλη του Ρεθύμνου.

Το «μέλι» (αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η λέξη Μπαλί) προσφέρει μπάνιο για όλα τα γούστα. Μπορείς απλά να πας και να διαβάσεις το βιβλίο σου κάνοντας εναλλάξ βουτιές. Ή να πάρεις την οικογένεια και να παίξετε στην άμμο. Αν είσαι πιο δραστήριο μπορείς να επιδοθείς σε θαλάσσια σπορ μιας και είναι κάτι που προσφέρει η περιοχή. Μια από τις παραλίες έχει και βοτσαλάκι για όσους δεν προτιμούν την άμμο γενικά.
Στα συν είναι ότι όλες οι παραλίες έχουν πάντα νηνεμία καθώς ο κόλπος του Μπαλί προστατεύται από τους ανέμους. Αυτό σημαίνει ότι θα απολαύσεις πάντα το μπάνιο σου και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγεις λόγω αέρα (πράγμα που μας έχει συμβεί σε διάφορες παραλίες).

Δες πού βρίσκεται το Μπαλί ΕΔΩ

Ρέθυμνο, προορισμός για όλους του τύπους ταξιδιωτών

Κι αν το Μπαλί είναι ένας από τους λόγους για να βρεθείς στο Ρέθυμνο, ο ίδιος ο νομός σου δίνει άλλους τόσους. Υπάρχουν δεκάδες ακόμη παραλίες, πολύ προσεγμένα καταλύματα, μαγαζιά με παραδοσιακή κρητική γαστρονομία και φιλόξενοι κάτοικοι. Τι άλλο να ζητήσεις για να περάσεις το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής σου στην Κρήτη. Ή ακόμη και το Σεπτέμβρη μιας και ο καιρός στο συγκεκριμένο νησί παραμένει καλοκαιρινός και το φθινόπωρο. Το Μπαλί είναι απλώς η (καλή) αφορμή για να ψηφίσεις φέτος Κρήτη!

Πηγή εξωτερικής φωτογραφίας: Google Maps

Πηγή: exploringgreece

Η νεολαία της Κρήτης που έχει κάνει τα κρητικά βουνά τρόπο έμπνευσης. Η καθημερινότητα των νέων ανθρώπων, η πολιτιστική δραστηριότητα και η πλούσια δράση σε μια εκπομπή γεμάτη από την ωραία Κρήτη που αντιστέκεται στο χρόνο.

Ας ταξιδέψουμε πίσω στο 1930, σ’ένα χωριό στα Σφακιά της Κρήτης. Ένα γαμήλιο γλέντι φαίνεται να μην έχει τελειωμό, όσες μέρες κι αν περνάνε.

Δύο εξουθενωμένοι μουσικοί προσπαθούν να κρατήσουν τα βαριά τους βλέφαρα και συνεχίζουν να παίζουν για δύο, τρεις,τέσσερις μέρες…ακόμη και μια εβδομάδα. Μερικοί χορεύουν, άλλοι τραγουδούν, καθώς το κρασί ρέει άφθονο και πιατέλες με ψητή γίδα ταξιδεύουν σε όλα τα τραπέζια.

Σε μια γωνιά, μερικοί έχουν κλείσει τα μάτια τους, για λίγο, μέχρι να ξυπνήσουν και να συνεχίσουν.

Και κάπως έτσι είναι ένα κρητικό χωριό σε εορταστική περίοδο.

Ήμουν αρκετά τυχερός διότι γνώρισα σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστές των ένδοξων κρητικών γλεντιών, εκείνους που άφησαν το δικό τους αιώνιο στίγμα στη παράδοση του νησιού. Τα λόγια δύο διακεκριμένων μουσικών, του Ηρακλή Σταυρουλάκη από το Ηράκλειο και του Στέλιου Φουσταλιέρη από το Ρέθυμνο, μου έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη.

Ηρακλής Σταυρουλάκης: “Παλαιότερα, ο κόσμος έψαχνε αφορμή για να γλεντήσει, σε μικρές εκκλησίες, στο καφενείο, σε σπίτια, παντού. Δεν υπήρχε παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικά. Έβαζαν δύο λυράρηδες στη μέση, μαζεύονταν γύρω τους και ο χορός ξεκινούσε. Το να αρχίσεις ένα γλέντι ήταν εύκολο, το να το τελειώσεις ήταν το δύσκολο…”

Στέλιος Φουσταλιέρης: “Τα γλέντια διαρκούσαν μέρες παντού, αλλά στα Σφακιά πράγματι έμοιαζαν να μην έχουν τελειωμό. Κρατούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ για, σχεδόν, δεκαπέντε μέρες. Τα δάχτυλά μας πρήζονταν, τα νύχια μας έσπαγαν, τα χέρια μας μάτωναν. Άλλα συνεχίζαμε να παίζουμε. Με είχε πάρει ο ύπνος μερικές φορές ενώ έπαιζα μπουλγαρί και ο λυράρης από δίπλα μου με τσιμπούσε για να ξυπνήσω. Ήταν άγραφος νόμος το γλέντι να μην τελειώνει ποτέ. Τελικά πάντα είχα φουσκάλες και σημάδια στα χέρια μου..”

Πλέον αυτά δε συμβαίνουν, αλλά αποδεικνύουν πόσο σημαντικά είναι τα γλέντια για τους Κρητικούς. Το κρητικό γλέντι είναι συνδεδεμένο με το παρελθόν, αλλά αφορά και την ευτυχία στο παρόν. Γι’ αυτό μερικοί από τους πιο γνωστούς χορούς που εκτελούνταν σε τέτοιες περιστάσεις προκαλούν πάθος και ένταση- χοροί όπως το Πεντοζάλι ή ο Μαλεβιζιώτης, γνωστός και ως Πηδηχτός σε μερικά μέρη του νησιού.

Σε πολλές περιπτώσεις, το γλέντι μπορεί να έχει χάσει ορισμένα στοιχεία της αυθεντικότητας. Κάποιες φορές, μπορεί να φαίνεται να είναι μια κοίλη ανακατασκευή παλαιότερων έθιμων ή υπερβολικά επηρεασμένο από τις σύγχρονες εκδηλώσεις αστικού τύπου, αλλά εξακολουθεί να είναι μια θεμελιώδης έκφραση των παραδοσιακών κοινοτήτων και του τρόπου ζωής της Κρήτης.

Δίνει βαθύτερη σημασία στις έννοιες της παράδοσης και ξαναγυρίζει στις ρίζες μιας κουλτούρας που έχει υποστεί πόλεμο και κατοχή, αλλά που δεν σταμάτησε ποτέ να γιορτάζει τη χαρά της ζωής.

Πηγή: greece-is

Είναι ή όχι η Όλυμπος της Καρπάθου μια μητριαρχική κοινωνία όπου οι γυναίκες έχουν τον πρώτο και τελευταίο λογο; Το CNN κάνει έρευνα για να ανακαλύψει αν ισχύει ή όχι ο μύθος.

Τα λευκά και σε παστέλ αποχρώσεις σπίτια που βρίσκονται πάνω σε τραχείς λόφους έχουν υπέροχη, πεντακάθαρη θέα στο μπλε της θάλασσας. Ο ήλιος ανατέλλει με έναν μοναδικό τρόπο και το φεγγάρι στην Κάρπαθο δείχνει τόσο μεγάλο και λαμπερό που η ατρόμητη ταξιδιώτης Κέιτι Σεχ πίστεψε ότι επρόκειτο για μια λάμπα ή έναν γιγάντιο προβολέα, την πρώτη φορά που το είδε.

Από πολλές απόψεις, η Κάρπαθος μοιάζει με τα άλλα νησιά της Ελλάδας που σίγουρα έχουν δει οι τουρίστες σε εικόνες ή κατ’ ιδίαν και η Σεχ, μια freelance συγγραφέας και συντάκτρια με έδρα το Μόντρεαλ, μόλις έφτασε στο απομακρυσμένο νησί για δεύτερη φορά σε διάστημα λιγότερο από δύο χρόνια.

Η Κάρπαθος, αν και διαθέτει πολλές παραλίες, δεν είναι όπως τα άλλα πολυσύχναστα ελληνικά νησιά με τα πολυτελή πεντάστερα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια με τα λινά τραπεζομάντιλα και τα μπαρ με τους διάσημους DJ να παρελάζουν κάθε βράδυ.

Κάρπαθος, σαν να βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του κόσμου

Ενα ιδιαίτερα όμορφο νησί, η Κάρπαθος έχει αποθεωθεί από πολλά ξένα ΜΜΕ, όπως κάποια Γερμανικά που μίλησαν για τη γαστρονομία της, την ομορφιά της, τα αξιοθέατά της. Αν και απέχει μόλις μία ώρα με το αεροπλάνο από την Αθήνα, η Κάρπαθος σού δημιουργεί την αίσθηση πως βρίσκεται στην άκρη του κόσμου. Ειδικά αν βρεθείς στην ήσυχη ορεινή και βόρεια περιοχή της Ολύμπου. Η Όλυμπος, αν και γραφική και πανέμορφη, δεν είναι στην πραγματικότητα ένα τουριστικό αξιοθέατο – ακόμη τουλάχιστον. Η Σεχ θέλει να ανακαλύψει αν σε αυτό το χωριό υπάρχουν απομεινάρια μιας μητριαρχίας, μια ασυνήθιστη και άγνωστη δομή. «Δεν υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο τα οποία να περιγράφουν τον εαυτό τους ως μητριαρχικά κι αυτή είναι μια σπάνια ευκαιρία να δούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχω συνηθίσει» λέει η Σεχ.

Εκεί δεν θα βρεις ούτε ίντερνετ, ούτε φούρνους

Η Αυλώνα είναι το κέντρο της Καρπάθου. Εκεί δεν θα βρεις ίντερνετ ούτε φούρνος ή μπακάλικο για να πάρεις προμήθειες. Αντ’ αυτού, υπάρχει ο καπνισμένος, υπαίθριος φούρνος από τούβλα της Άννας Λεντάκη. Μικρά σπίτια με θέα στην καταπράσινη αγροτική γη βρίσκονται διάσπαρτα πάνω από το σπίτι της Λεντάκη, όπου βγαίνουν μοσχομυριστές μυρωδιές. Η Άννα Λεντάκη φτιάχνει το περισσότερο ψωμί στις γιορτές και τα ζαρωμένα χέρια της δείχνουν πως είναι κάτι που κάνει σε όλη της τη ζωή. «Ποιος σας έμαθε να ψήνετε;» ρωτάει η Σεχ την ηλικιωμένη, καθώς οι δύο γυναίκες στέκονται δίπλα στο φούρνο που καίει, με την Λεντάκη να μην χάνει στιγμή από το βλέμμα της το ψωμί που ψήνεται, περιμένοντας πότε θα το γυρίσει με το πελώριο ξύλινο φτυάρι.

Το ψωμί της Άννας Λεντάκη είναι μια μεγάλη υπόθεση, όπως είναι και οι μακαρούνες της και κάθε συνταγή που φτιάχνει την οποία, όπως εξηγεί, έμαθε από τις γυναίκες της οικογένειας. Με την σειρά της και η Άννα έμαθε στις κόρες και τις εγγονές της. Είναι επαγγελματίας και η Σεχ, μια αρχάρια μαγείρισσα που αγοράζει, όπως και όλοι μας, ψωμί και ζυμαρικά από το μπακάλικο της γειτονίας της, είναι ευτυχής που βρίσκεται τώρα σε αυτή τη θέση. Βοηθά την Άννα να βάλει το ψωμί στον φούρνο και αργότερα δίνει ένα χεράκι στη ζύμη των ζυμαρικών που φτιάχνονται σε σχήμα μακαρονιών. Η γαστρονομία της Καρπάθου άλλωστε έχει μαγέψει πολλούς από τους επισκέπτες της, ανάμεσά τους και Αμερικανούς food bloggers που επισκέφθηκαν το νησί.

Η διαδρομή μέχρι το χωριό Όλυμπος είναι δύσβατη και σίγουρα δεν είναι για όσους παθαίνουν ναυτία

Γεύμα στην Κάρπαθο, παραδοσιακά

Φυσικά, η Σεχ θα μπορούσε να απολαύσει το μεσημεριανό της γεύμα στην πόλη κοντά στο λιμάνι των Πηγαδιών, την πιο προφανή επιλογή για έναν τουρίστα που βρίσκεται σε αυτό το νησί την πιο ήσυχη εποχή του χρόνου.Όμως η Σεχ επιμένει: θέλει να μάθει και ξέρει πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αν γευματίσει σε ένα τοπικό εστιατόριο ή αν πάει να ψωνίσει κιτς σουβενίρ σε κάποιο τοπικό κατάστημα.
Γιαγιάδες φτιάχνουν παραδοσιακά ζυμαρικά, τις λεγόμενες «μακαρούνες»
Καθισμένες μπροστά σε ένα γενναιόδωρο μπολ φρεσκομαγειρεμένων μακαρούνων που έχουν τσιγαριστεί απλά με βούτυρο και έχουν πασπαλιστεί με φρεσκοτριμένο τυρί, η Σεχ δεν έκανε κάποιο μεγάλο βήμα στην αποκάλυψη της μητριαρχίας σε αυτά τα μέρη, αλλά τουλάχιστον γνώρισε την Άννα, το πρόσωπο κλειδί αυτής της κοινωνίας, αλλά και το πώς περνά τις ημέρες της σε αυτή την απομακρυσμένη γη.

Τελικά κυβερνούν οι γυναίκες στην Κάρπαθο;

Και κάπως έτσι η Σεχ πήγε στην Όλυμπο. Μια κοινότητα «γνωστή ως τόπος όπου οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι», για την οποία η blogger διευκρινίζει, ωστόσο, ότι δεν ξέρει σε τι βαθμό συμβαίνει αυτό σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, είναι περίεργη να δει πώς έχουν διαμορφωθεί οι ρόλοι μεταξύ των ανδρών και των γυναικών σε αυτή την απομακρυσμένη γη και πόσο διαφέρει από την παραδοσιακή πατριαρχική κοινωνία την οποία ξέρει.

Η Σεχ επιχειρεί να μάθει την αλήθεια γνωρίζοντας την Ευαγγελία Αγαπίου, μια κάτοικο του χωριού. Θέλει να μάθει για την μητριαρχική ιστορία αυτού του τόπου και ενώ η Αγαπίου διστάζει να απαντήσει, η Σεχ πιέζει περισσότερο, ρωτώντας αν είναι υπερβολή τα όσα λέγονται. Σίγουρα, οι γυναίκες εδώ είναι κυρίαρχες στην κουζίνα –όχι μόνο στο σπίτι αλλά και στα εστιατόρια– δημιουργούν και φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες για τις θρησκευτικές τελετές, ενώ οι άνδρες φορούν κάθε μέρα χακί ρούχα και πουκάμισα και ζουν χωρίς πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις.

Αλλά όλες αυτές οι πρακτικές μοιάζουν περισσότερο με υπολείμματα μιας άλλης εποχής κι όχι μιας εναλλακτικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως η Όλυμπος είναι μια μητριαρχική και όχι πατριαρχική κοινωνία.

Η φωνή των γυναικών στην Κάρπαθο μετράει

Ωστόσο, οι γυναίκες δεν διστάζουν να μιλήσουν με την Σεχ ενώ οι άνδρες όχι. Κατέχουν πιο σημαντικούς ρόλους, αλλά –πιο σημαντικό από αυτό– είναι ότι οι ρόλοι τους έχουν αξία. «Σε τόσες πολλές κοινωνίες, η δύναμη των γυναικών παραμένει μυστική, αλλά στον Όλυμπο όχι». Η Φωτεινή Φράγκου, μια κάτοικος του νησιού που ασχολείται με τον τουρισμό και που ξεναγεί την Σεχ στην Κάρπαθο, φαίνεται να το επιβεβαιώνει λέγοντας στην Σεχ πως οι γυναίκες «έχουν κάποια ιδιαίτερη δύναμη και μπορούν να είναι υπεύθυνες τόσο για το σπίτι όσο και να επιβιώνουν σε αυτό το περιβάλλον».

Πράγματι, οι γυναίκες είναι αυτές που είναι υπεύθυνες για την διατήρηση της παράδοσης – για να ταΐσουν τις οικογένειές τους και για την επιβίωση της κοινωνίας τους. Παρά το γεγονός ότι απογοητεύτηκε σε κάποιο βαθμό από τα ευρήματά της ή την έλλειψη τους, η Σεχ τελικά εντυπωσιάστηκε: «Οι γυναίκες της Ολύμπου μου θυμίζουν κάτι ακόμα πιο βαθύ: Οι γυναίκες είναι ισχυρές, ανεξάρτητα από το σύστημα διακυβέρνησης ή της κοινωνίας στην οποία ζουν».

Κάρπαθος η εναλλακτική

Η Σεχ δεν είναι η πρώτη ταξιδιώτης που επιθυμεί να ξεφύγει από την πεπατημένη οδό. Υπάρχουν πάντα κάποιοι ταξιδιώτες στην Κάρπαθο να θέλουν να ξεφύγουν από το τουριστικό κομμάτι ακόμα και στους πιο δημοφιλείς προορισμούς, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι ευκολότερο όταν το μέρος αυτό δεν είναι και τόσο τουριστικό.«Υπάρχει κάτι το μυστηριώδες με το που πατάς το πόδι σου στην Κάρπαθο» λέει η Σεχ, παρομοιάζοντάς του με ένα αίσθημα σαν να είναι στην άκρη του κόσμου. Πράγματι, η Κάρπαθος σε αντίθεση με τα άλλα δημοφιλή νησιά όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη, προσφέρεται για ένα εναλλακτικό ταξίδι. Το νησί όμως θέλει να προσκαλέσει τους τουρίστες.

Η Αγαπίου είναι υπεύθυνη ενός μικρού οικοτουριστικού προγράμματος στη βόρεια Κάρπαθο και περιγράφει τις επιχειρηματικές της προσπάθειες θέλοντας να πείσει την τοπική κοινότητα, της οποίας αποτελεί μέρος, να εκτιμήσει τους τουρίστες. «Ο στόχος» εξηγεί η Αγαπίου, «δεν είναι τα εκατομμύρια των τουριστών, αλλά μερικά μικρά γκρουπ» που θα ξοδέψουν χρήματα σε πράγματα όπως τα μαθήματα μαγειρικής και οι πεζοπορίες που ωφελούν τους ντόπιους.

«Το μέλλον είναι οι τουρίστες» λέει η Αγαπίου, υπογραμμίζοντας έναν ακόμη τρόπο που οι γυναίκες της Ολύμπου έχουν ακόμη το πάνω χέρι. Αν είναι τυχεροί, οι τουρίστες θα είναι όπως η Σεχ, πεινασμένοι για να μάθουν στα ταξίδια τους. Οι άνθρωποι που θα σταματήσουν για να μυρίσουν το ψωμί που ψήνεται και να μείνουν λίγο παραπάνω προκειμένου να ρωτήσουν πώς έγινε.

Πηγή: iefimerida