10 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και αποτελούν πηγή έμπνευσης μέχρι σήμερα

Υπάρχουν πολλές σημαντικές προσωπικότητες που αξίζει να τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στο πέρασμα του χρόνου, οι γυναίκες άλλαξαν τον κόσμο με τη δύναμη, την αντίσταση, το πάθος και την αποφασιστικότητά τους να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Γι’ αυτό σήμερα είναι η τέλεια ευκαιρία να θυμηθούμε μερικές από τις πιο σπουδαίες γυναίκες που έγραψαν ιστορία με τα επιτεύγματά τους.

Δείτε παρακάτω 10 αξιόλογες προσωπικότητες από διαφορετικές χώρες και χρονικές περιόδους, που κατάφεραν να ξεχωρίσουν και το έργο τους να μείνει ανεξίτηλο στο χρόνο.

Μαρία Κιουρί

Η Πολωνή επιστήμονας υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ. Το 1903 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια, ενώ το 1911 κέρδισε ακόμη ένα Βραβείο Νόμπελ, αυτή τη φορά στη Χημεία για την ανακάλυψη δύο νέων χημικών στοιχείων. Από το 1933 η υγεία της κλονίστηκε σημαντικά λόγω της έκθεσης σε ραδιενέργεια. Απεβίωσε το 1934 αφήνοντας πίσω της πραγματικά μεγάλο έργο. Σημαντική είναι η προσφορά της στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου εφοδίασε με δικά της έξοδα πολλά πολεμικά νοσοκομεία με συσκευές ακτίνων Χ, ενώ με τα χρήματα από τα δύο βραβεία Νομπέλ, έστησε περίπου 250 ακτινολογικούς θαλάμους στα πολεμικά μέτωπα.

Μαριάννα Βαρδινογιάννη

Είναι ιδρύτρια και πρόεδρος του «Ιδρύματος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ». Από το 1999 είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά. Δραστηριοποιείται επίσης ως μέλος Δ.Σ. της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη, του Διεθνούς Κέντρου για τα χαμένα και κακοποιημένα παιδιά, του Ιδρύματος Mentor κατά των ναρκωτικών κ.ά. Έχει γράψει το βιβλίο «Προσεγγίζοντας τη γυναικεία ταυτότητα: Αναζητήσεις στη Μινωική Κοινωνία», ενώ έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Προεδρία ως Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2015 προήχθη στην τάξη των Αξιωματικών της Λεγεώνος Τιμής.

Βαλεντίνα Τερεσκόβα

Είναι η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που ταξίδεψε στο διάστημα. Η εκτόξευση έγινε στις 16 Ιουνίου 1963 και η Τερεσκόβα επιλέχθηκε μεταξύ 400 και πλέον υποψηφίων για να κυβερνήσει το διαστημόπλοιο Βοστόκ 6. Με μόνο αυτή την πτήση, συμπλήρωσε περισσότερο χρόνο στο διάστημα (71 ώρες) από το άθροισμα των χρόνων όλων μαζί των Αμερικανών αστροναυτών που είχαν ταξιδέψει στο διάστημα ως τότε. Αφού διένυσε 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα στο διάστημα, προσγειώθηκε στο Καζακστάν και από τότε χρειάστηκαν 19 χρόνια για να ταξιδέψει η επόμενη γυναίκα στο διάστημα.

Βούλα Πατουλίδου

Είναι η πρώτη γυναίκα χρυσή Ολυμπιονίκης στην Ελλάδα. Στην πρώτη της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1988 στη Σεούλ, κατέλαβε τη 15η θέση στα 100μ. Στις 5 Αυγούστου του 1992 κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Βαρκελώνη στα 100 μ. εμπόδια με επίδοση 12.64 φωνάζοντας «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!», τότε που ολόκληρη η Ελλάδα δάκρυσε μαζί της από συγκίνηση και περηφάνια, καθώς ήταν η πρώτη φορά από το 1912 που ο ελληνικός εθνικός ύμνος ακουγόταν στον στίβο. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2004 και μετά από πολλές διακρίσεις ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση.

Μαλάλα Γιουσαφζάι

Η Μαλάλα Γιουσαφζάι ξεκίνησε σε ηλικία 11 ετών να γράφει σε blog, περιγράφοντας τη ζωή της στο βορειοδυτικό Πακιστάν, μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, που απαγόρευσαν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο και εξέφραζε τις απόψεις της σχετικά με το δικαίωμα των κοριτσιών στη μόρφωση. Στο μεταξύ έγινε γνωστή η ταυτότητά της, με αποτέλεσμα το πρωί της 9ης Οκτωβρίου 2012 ένας άντρας να την πυροβολήσει στο κεφάλι. Η απόπειρα δολοφονίας προκάλεσε έκρηξη συμπαράστασης προς την 15χρονη τότε μαθήτρια από ολόκληρο τον κόσμο. Το 2014 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης για τον αγώνα της για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση.

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρύτανις του Πανεπιστημίου στην 700 ετών ιστορία του. Είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως στη UNICEF. Μετά την αποφοίτησή της από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, ενώ μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίστηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας. Θεωρείται σήμερα μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας.

Γκαμπριέλ Μπονέρ Σανέλ

Η Γκαμπριέλ Μπονέρ Σανέλ, γνωστή και ως Κοκό Σανέλ, ήταν Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, μία από τις διασημότερες του 20ού αιώνα. Έθεσε τα θεμέλια της γυναικείας μόδας και πρωτοπόρησε με τολμηρά σχέδια και ρούχα. Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι με γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε τον ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα, ενώ το 1923 δημιούργησε το άρωμα «Σανέλ №5» και εφηύρε το μικρό μαύρο φόρεμα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόση, που ήταν το μόνο πρόσωπο στον τομέα της που αναφερόταν στο περιοδικό TIME, ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ό αιώνα.

Νάντια Κομανέτσι

Η Ρουμάνα αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής έγραψε ιστορία στον αθλητισμό στις 18 Ιουλίου του 1976, κατακτώντας άριστη βαθμολογία στο πρόγραμμά της στους ασύμμετρους ζυγούς, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ. Η 14χρονη αθλήτρια απέσπασε συνολικά 7 δεκάρια και έφυγε από τους αγώνες με 3 χρυσά και ένα αργυρό μετάλλια, ενώ ήταν η νεαρότερη μέχρι τότε Ολυμπιονίκης. Το αυταρχικό καθεστώς Τσαουσέσκου την ανάγκασε να αλλάξει προπονητή οδηγώντας την σε απόπειρα αυτοκτονίας με χλωρίνη. Αφού πέτυχε τον σκοπό της, τρία χρόνια αργότερα δημιούργησε ερωτική σχέση με τον γιο του Τσαουσέσκου, ο οποίος την κακοποιούσε συστηματικά. Η Κομανέτσι ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την ενόργανη γυμναστική το 1981 και οκτώ χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη χώρα για την Αμερική.

Φρίντα Κάλο

Επηρέασε τον πολιτισμό με τα έργα ζωγραφικής της, στα οποία εντοπίζεται διάχυτος ο φεμινισμός, μέσω της παρουσίασης της γυναικείας φύσης, του προσωπικού πόνου και της σεξουαλικότητας. Σε ηλικία 6 ετών προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα, ενώ το 1925 ένα ατύχημα ενώ επέβαινε σε λεωφορείο, την άφησε ανήμπορη να φέρει παιδιά στον κόσμο. Ωστόσο, οι κακουχίες αυτές δεν ανέστειλαν την καλλιτεχνική της δημιουργικότητα. Το έργο της πραγματεύεται την ταλαιπωρία και την εικόνα του εαυτού – συμπεριλαμβανομένης της εμπειρίας της αποβολής – η οποία ήταν μία επαναστατική δράση, δεδομένης της παραδοσιακής απεικόνισης της γυναικείας ομορφιάς στην τέχνη.

Σιμόν ντε Μποβουάρ

Η Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και διανοούμενη, θεωρήθηκε η μητέρα του (μετά το 1968) φεμινισμού. Το βιβλίο της «Δεύτερο φύλο» έγινε ορόσημο για το φεμινισμό. Ανέλυσε την αντιμετώπιση και την αντίληψη των γυναικών κατά την ιστορία και θεωρήθηκε τόσο αμφιλεγόμενο, που το Βατικανό το έβαλε στη λίστα με τα απαγορευμένα βιβλία. Με τον σύντροφό της, Ζαν Πολ Σαρτρ, υπήρξαν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του 20ου αιώνα. Μετά το θάνατό της έγινε αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων, όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο αριστούργημα του Σαρτρ «Το Είναι και Το Τίποτα». Χωρίς αμφιβολία ανήκει στους μεγαλύτερους Γάλλους στοχαστές σε ολόκληρη την ιστορία.

 

Πηγή: infowoman