5 συμβουλές για να μην την πατήσεις με το πρώτο φοιτητικό σου σπίτι

Είναι λίγο στενάχωρο να γράφεις για τα φοιτητικά σου χρόνια όταν βλέπεις τους κροτάφους σου να κινδυνεύουν να γίνουν ένα με το σβέρκο σου, αλλά δε βαριέσαι. Η δουλειά είναι δουλειά και το χρέος μου να πω 2-3 κουβέντες σε εσένα που ετοιμάζεσαι να κάνεις τη μεγάλη βουτιά στα άγνωστα νερά της φοιτητικής ζωής, είναι μεγάλο. Κι ας μη μου το ζήτησες ποτέ.

Που λες φίλε μου, τη περίοδο 2001-2004, όσο δηλαδή η Αθήνα βρισκόταν σε οργασμό οικοδομικής εργασίας για να υποδεχθεί το Μεγάλο Όραμα (λολ), εγώ είχα βρει την ησυχία μου στο γραφικό Ρεθυμνάκι. Εκεί όπου ξόδεψα 4 χρόνια της ζωής μου ως φοιτητής σε ένα οικοσύστημα ιδανικό για κάθε 18άρη: η αναλογία αντρικού-γυναικείου πληθυσμού (για τον φοιτητόκοσμο μιλάμε πάντα, έτσι;) στην πανέμορφη αυτή Κρητική γωνιά έφτανε το 1 προς 4. Μη ζηλεύεις. Με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς, υποθέτω πως κάποιος τυχερός μπαγασάκος είχε καβατζωμένη 8άδα.

Η φήμη μου ως γυναικά μπορεί να μην ήταν μεγάλη, αλλά κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι ήμουν εξπέρ στις μετακομίσεις. Τέσσερις σε άλλα τόσα χρόνια, με είχαν κάνει σεβαστό στους φοιτητικούς κύκλους και ιδανικό θύμα των μεταφορικών εταιρειών. Οι μεγαλύτεροι πάντα μας έλεγαν πως καλό είναι να μαζεύεις εμπειρίες πριν καταλήξεις στο διαμέρισμα που θα γεράσεις, πιστεύω όμως πως ακόμη καλύτερο είναι να βρεις ευθύς εξαρχής το φοιτητόσπιτο των ονείρων σου. Ποιος ο λόγος να μπλέκεις με πήγαινε-έλα που σου τρώνε πολύτιμη ενέργεια και χρόνο, ενώ θα μπορούσες να τα επενδύσεις για να γίνεις ο καλύτερος ταβλαδόρος της σχολής ξερωγώ.

Δες τις συμβουλές στο ratpack και κράτα σημειώσεις!