Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 12 Μαρτίου

Σήμερα, 12 Μαρτίου 2025, σύμφωνα με το εορτολόγιο γιορτάζουν τα εξής ονόματα: Θεοφάνης, Φάνης, Θεοφανία, Φάνια, Φανή, Φένια και Φανούλα.

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής της Συγριανής, τον οποίο τιμούμε σήμερα, γεννήθηκε το 760 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Ισαάκ και τη Θεοδότη. Από πολύ μικρός, σε ηλικία οκτώ ετών, έμεινε ορφανός από πατέρα, με τη μητέρα του να αναλαμβάνει την ανατροφή του, προσφέροντάς του μια πιστή και πνευματική ανατροφή. Ο Όσιος Θεοφάνης ήταν ένας σημαντικός εκκλησιαστικός ηγέτης και μάρτυρας της χριστιανικής πίστης.

Ο Όσιος Θεοφάνης, παρά την αρχική παράκληση της μητέρας του να παντρευτεί, ακολούθησε τελικά την κλίση του προς την μοναχική ζωή. Νυμφεύθηκε την ευσεβή και πλούσια Μεγαλώ, όμως ο γάμος, που ήταν αντίθετος με την κλίση του για μοναχική ζωή, δεν κράτησε. Η Μεγαλώ, ακολουθώντας την πνευματική της πορεία, εισήλθε στη μονή της Πριγκίπου και έγινε μοναχή με το όνομα Ειρήνη.

Ο Όσιος Θεοφάνης, μετά τη διάλυση του γάμου του, κατέφυγε το 781 μ.Χ. σε ένα μοναστήρι κοντά στο βουνό της Συγριανής, το Πολίχνιο. Η Συγριανή, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, βρισκόταν είτε στη Μήδεια είτε πιο πιθανό στη Μυτιλήνη, κοντά στο ακρωτήρι Σίγρι. Εκεί, συνεχίζοντας τη μοναχική του πορεία, αφοσιώθηκε στη ζωή της προσευχής και της αρετής, ενισχύοντας το έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αυτή η σημαντική στιγμή στη ζωή του Όσιου Θεοφάνη αναδεικνύει την αφοσίωση του στον Θεό και την επιμονή του να ακολουθήσει τον δρόμο της μοναχικής αφιέρωσης, παρά τις προκλήσεις που του έθεσε η ζωή του.

Η ιστορία του Οσίου Θεοφάνη είναι γεμάτη από μεγάλες πνευματικές και ηθικές δοκιμασίες. Όταν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 787 μ.Χ., μαζί με άλλους διαπρεπείς ηγουμένους και μοναχούς, όπως ο ηγούμενος Πλάτων από τη μονή Σακουδίωνος και οι μοναχοί Νικηφόρος και Νικήτας από τη μονή Μηδικίου, υπερασπίστηκε με σθένος τις παραδόσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μετά την επιστροφή του, διορίστηκε ηγούμενος στη μονή του Πολιχνίου, όπου συνέχισε το έργο του, και αργότερα, έπειτα από την ασθένειά του, αποσύρθηκε στην Καλώνυμο, ιδρύοντας εκεί μεγάλη μονή και ασχολούμενος με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Παρά την επιδείνωση της υγείας του λόγω λιθίασης, όταν προσκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο (813–820 μ.Χ.) και τον Πατριάρχη Ιωσήφ τον Εικονομάχο να αποδεχθεί την αίρεση της εικονομαχίας, παρέμεινε πιστός στην Ορθοδοξία και αρνήθηκε να προδώσει την πίστη του. Αυτό οδήγησε στη σύλληψή του και την εξορία του στη Σαμοθράκη, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη το 815 μ.Χ. (ή το 818 μ.Χ.). Οι μαθητές του μετέφεραν τα ιερά λείψανά του το 822 μ.Χ. στη μονή του, όπου και τιμήθηκε η Σύναξή του.

Αναφορικά με τον Δίκαιο Φινεέ, η αναφορά του στην Παλαιά Διαθήκη αφορά τη σημαντική πράξη του κατά τη διάρκεια της εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Όταν οι Ισραηλίτες παρέβαιναν τους νόμους του Θεού, ο Φινεές, υιός του Ελεάζαρ και εγγονός του Ααρών, εξαγρίωσε τον Θεό για τις αμαρτίες τους και αποφάσισε να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την αμαρτία τους, φονεύοντας τους πρωταιτίους και έτσι απέτρεψε την οργή του Θεού από το λαό του Ισραήλ. Για αυτή τη θεοσεβή πράξη του, ο Θεός τον ευλόγησε με μια διαρκή ιεροσύνη και έκανε συμβόλαιο ειρηνικών σχέσεων μαζί του και τους απογόνους του.

Η ιστορία αυτή δείχνει την αφοσίωση και την αυστηρότητα του Φινεέ, που υπηρέτησε τον Θεό με πίστη και θάρρος, εξυπηρετώντας το έργο της αγνότητας και της δικαιοσύνης στους Ισραηλίτες.

Ο Δίκαιος Φινεές, υιός του Ελεάζαρ και εγγονός του Ααρών, διαδέχθηκε τον πατέρα του στην αρχιερωσύνη, αποτελώντας έναν από τους πιο σημαντικούς ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης. Μετά την πράξη του που απέτρεψε την οργή του Θεού από τον Ισραήλ, εξασφάλισε για τους απογόνους του την κληρονομική συνέχεια στην αρχιερωσύνη. Εκτός από μια περίοδο διακοπής κατά την οποία η αρχιερωσύνη πέρασε στους απογόνους του Ηλί, οι απόγονοι του Φινεέ συνέχισαν να διατηρούν τη θέση των ιερέων μέχρι την καταστροφή του Ιουδαϊκού έθνους.

Η μνήμη του Δικαίου Φινεέ τιμάται κάθε χρόνο και στις 2 Σεπτεμβρίου, μαζί με αυτή του πατέρα του, Δικαίου Ελεάζαρ, καθώς και των άλλων μεγάλων ιερέων της φυλής του Λευί. Αυτή η ημέρα είναι σημαντική για την εκκλησιαστική παράδοση, καθώς αναδεικνύει την πίστη και την αφοσίωση στους θεϊκούς νόμους που καθοδήγησαν το Ισραήλ στην πορεία του.