Στο Ρέθυμνο εδώ και 61 χρόνια λειτουργεί ένα συσσίτιο φτιαγμένο από… Αγγέλους!

Κατηφορίσαμε στην Παλιά Πόλη. Εκεί στο Μακρύ Στενό του Ρεθύμνου, στο πιο παλιό και ιστορικό συσσίτιο του Ρεθύμνου.

61 ολόκληρα χρόνια συγκεντρώνονται τρόφιμα, μαγειρεύονται κάθε ημέρα πάνω από 100 μερίδες και οι Ρεθυμνιώτες όλο και κάτι θα πάνε να αφήσουν για να βρει κι ο διπλανός μια μπουκιά φαΐ.

Μέσα στην κουζίνα η κυρία Μαρία ετοιμάζει ψαρόσουπα… Πέρα-δώθε, πηγαινοέρχεται διαρκώς ο πατήρ Ιωάννης Κλειδής, εφημέριος της Κυρίας των Αγγέλων. Προσπαθεί να έχει μυαλό, για να προλαβαίνει να τα σκέφτεται όλα. Και όλους.

Η ιστορία του Συσσιτίου

Ο πατήρ Ιωάννης Κλειδής, επισημαίνει για την ιστορία του Συσσιτίου: “Το Συσσίτιο της Κυρίας των Αγγέλων υπάρχει από το 1963. Βέβαια η οικοδέσποινα είναι η Μεγάλη Παναγιά μας εδώ δίπλα. Τότε ο αρχιμανδρίτης Μύρωνας Παπαδάκης σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα συσσίτιο για μικρά παιδιά. Εδώ είναι η ίδια τραπεζαρία από τότε, που κάθονταν τα παιδιά να φάνε. Έχουν κάτσει και 50 και 60 παιδιά. Τα ίδια παιδιά μάλιστα σήμερα, που έχουν καταξιωθεί στην κοινωνία του Ρεθύμνου, έρχονται με συγκίνηση και μας λένε ότι ‘κάποτε καθόμουνα εκεί’. Και τώρα προσφέρουν την δική τους βοήθεια στα σημερινά παιδιά.”

 

 

 

Τι συμβαίνει σήμερα…

Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν όμως το Συσσίτιο δεν έπαψε ποτέ να προσφέρει ένα πιάτο ζεστό φαΐ σε γιαγιάδες, σε εγγόνια, σε νέους αλλά και σε κρατούμενους. Όπως λέει ο πατήρ Ιωάννης Κλειδής στο Daynight.gr:

“Σήμερα ετοιμάζονται περίπου 70 μερίδες καθημερινά. Έρχονται πλέον μεγάλοι άνθρωποι, αναγκεμένοι, βρίσκουν ένα πιάτο ζεστό φαγητό. Πολλοί έρχονται ακόμα και από τα χωριά για να πάρουν φαγητό. Από Ατσιπόπουλο, Πλατανιά, Μισίρια, Τσεσμέ έρχονται και χώρια τους έκτακτους του καλοκαιριού. Υπάρχουν ακόμα και γιαγιάδες που κατεβαίνουν να πάρουν φαγητό για τα εγγονάκια τους, επειδή αντιμετωπίζουν πρόβλημα.

Πέρα από αυτό, πάμε και φαγητό στους κρατούμενους στα κρατητήρια της Αστυνομίας που φθάνουν μέχρι και τις 30 μερίδες. Μακάρι να είναι μηδέν οι μερίδες και να μην έχουμε καμία ανάγκη. Δεν έχω ζητήσει πιστοποιητικά κανενός ανθρώπου… Όταν μου πει ο άλλος πεινώ, δεν μπορώ να του πω φέρε μου ένα χαρτί. Θα πάρει το φαγητό του κανονικά!”

Το σημαντικό κεφάλαιο των ανθρώπων – εθελοντών

Η βοήθεια που προσφέρουν οι Ρεθυμνιώτισσες της διπλανής πόρτας αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα αλληλεγγύη. Ο πατήρ Ιωάννης Κλειδής, εφημέριος της Κυρίας των Αγγέλων το υπογραμμίζει αυτό:

“Έχουμε μια μαγείρισσα σταθερά η οποία παίρνει τον μισθό της. Την Μαριώ. Αλλά και οι κυρίες της γειτονιάς έρχονται! H χαρά τους είναι να έρθουν εδώ, να καθαρίσουν τα κρεμμυδάκια, τις πατατούλες και να βοηθήσουν στο σερβίρισμα. Και νέες γυναίκες και ηλικιωμένες.

Και μετά το φαγητό συσκευάζεται στα μπολάκια, τους το έχουμε έτοιμο. Υπάρχει μια λίστα με τα ονόματα των ανθρώπων.”

 

Οι απλοί πολίτες φέρνουν τα τρόφιμα, το λάδι και αφήνουν χρήματα στο κρεοπωλείο. Αυτή είναι η απάντηση που έρχεται από τις οικογένειες του Ρεθύμνου που δεν έχουν αρκετά χρήματα να βγάλουν τον μήνα, αλλά έχουν αρκετά κότσια για να μοιράζονται όσα έχουν!

Οι ανάγκες για να μαγειρευτούν κάθε ημέρα 100 μερίδες φαγητά είναι μεγάλες. Ο πατήρ Ιωάννης θυμάται ένα συγκεκριμένο περιστατικό:

“Κάποια στιγμή λιγόστεψε το λάδι και μου λέει η μαγείρισσα ότι τελειώνει. Εγώ σαν άνθρωπος σκεπτόμενος σκέφτηκα να αγοράσω λίγο λάδι να το έχουμε απόθεμα, μην τύχει τίποτα. Το έβαλα στην αποθήκη μας. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ακόμα εδώ και μήνες. Ξέρετε γιατί; Απλοί άνθρωποι της καθημερινότητάς μας φέρνουνε τενεκάκι, τενεκάκι, μπουκαλάκι, μπουκαλάκι με αποτέλεσμα το αγορασμένο λάδι να έχει μείνει μέσα εκεί. Σαν να μου λέει η Παναγιά κάνε εσύ τα δικά σου, θα κάνω κι εγώ τα δικά μου…

Μάλιστα, μια εκδήλωση το καλοκαίρι στο κάστρο της Φορτέτζας, μάς έφερε 1 τόνο τρόφιμα εδώ πέρα. Αντί για εισιτήριο είχαν βάλει στην εκδήλωση αυτή, ένα πακέτο μακαρόνια ή ρεβύθια και άλλα.

Ή κάποιοι άλλοι μας φέρνουν χρήματα. Έχουμε κρεοπωλείο στην γειτονιά μας και αυτοί που φέρνουν χρήματα, τους λέμε να τα αφήσουν στον κρεοπώλη μας και αγοράζουμε το κρέας μας με τα χρήματα των απλών ανθρώπων.

Γεγονός που μου κάνει μεγάλη εντύπωση, γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν τα χρήματα. Αλλά φέρνουν από το υστέρημά τους…”