Ρέθυμνο:Πήγαμε για ένα κρασάκι ως την θρυλική Ταβέρνα του Σάρακα με τις χιλιάδες μαντινάδες! | ΦΩΤΟ

*Γράφει η Ιωάννα Καψάλη για το Daynight.com.gr

Σαν να μυρίζει άνοιξη στην πόλη του Ρεθύμνου και κάπως έτσι ξεκινάει η τάση για βόλτα και εξόρμηση σε όμορφα μέρη για να ξεφύγουμε από το καθημερινό αλλά ιδιαίτερο παρ’ όλα αυτά τοπίο που ζούμε στην πόλη.

Επισκέφτηκα λοιπόν ένα ιδιαίτερο ταβερνείο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα: το κουτούκι του «Σάρακα» στον Κάτω Πόρο. Ένα μαγαζί όλο ιστορία, μιας και 25 χρόνια τώρα, συλλέγει στους τοίχους του μαγαζιού μαντινάδες και ευχές από όλους τους επισκέπτες που έχουν περάσει από εκεί και έχουν φάει, πιει, και διασκεδάσει.

 

Είναι ένα κουτούκι που δύσκολα το βρίσκει κάποιος, όμως το εξαιρετικό της υπόθεσης είναι, πως από στόμα σε στόμα μαθαίνεται και το επισκέπτονται ντόπιοι αλλά και τουρίστες.  Αυτό φάνηκε όταν ξεστόμισα σε κάποιους γνωστούς πως πέρασα από εκεί και γνώριζαν ήδη το μέρος.

Ακόμη και το Tripadvisor έχει γευθεί τη φιλοξενία του κυρίου Στέλιου και της γυναίκας του Βαγγελιώς, οι οποίοι έχουν δώσει το στίγμα τους για το εξαιρετικό φαγητό του μαγαζιού. Η ποικιλία σε ντόπια προϊόντα είναι αρκετή για να εντυπωσιάσει. Είναι χαρακτηριστικό πως μας πρόσφερε σαλάτα με 10 διαφορετικά άγρια χόρτα, όπως ακριβώς μαζεύτηκαν, με λίγες μερακλίδικες παρεμβολές στο πιάτο.

 

Πέραν τον υπολοίπων πιάτων που πραγματικά ήταν προσεγμένα όπως έπρεπε, γευτήκαμε μυζήθρα και φέτα από την προσωπική δημιουργία του κυρίου Στέλιου, αλλά και σύγκλινο με απάκι που επίσης φτιάχνει ο ίδιος. Όλα αυτά βέβαια, με συνοδεία το φανταστικό ντόπιο κρασί που δεν είχε τελειωμό! Φαίνεται ήταν τρύπιο το κανατάκι…

Το «πασπάλι», δηλαδή το συγκεκριμένο κανατάκι με κρασί που μας πρόσφερε, ονομάζεται έτσι και συνοδεύεται από μια μαντινάδα: «Ολόκληρη μου τη ζωή την έκανα ποτήρι, για να την πιούνε όλοι μαζί πολύ καλοί μου φίλοι».

Χιλιάδες μαντινάδες αλλά και ιστορίες υπάρχουν και στους τοίχους του μαγαζιού. Πολλές από αυτές αποτελούν έμπνευση του κυρίου Στάλιου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία κάθε λίγο και λιγάκι να μας προσφέρει και από μια. «Είδα αέρα να φυσά σ’ ένα καμένο πεύκο, και μου ‘πε φύγε μη με δεις την ώρα που θα πέφτω»

Δεν έλειψε βέβαια, και μια μαντινάδα που αφορούσε το μαγαζί… «Όποιος θα ‘ρθει στο Σάρακα θα ‘πρέπει να θυμάται, πως με την παρουσία του τιμά μας και τιμάται»