Σοκάρει η μαθητική βία στο Ρέθυμνο

Δυστυχώς, η πραγματικότητα στο Ρέθυμνο έχει αποδείξει ότι πίσω από κάθε περιστατικό μαθητικής βίας που γίνεται γνωστό, υπάρχουν τουλάχιστον τρία ή περισσότερα που συμβαίνουν, αλλά δεν τα έχουμε μάθει.

Την πρώτη προειδοποίηση του έδωσε ο Χρήστος Σουρουλής, Πρόεδρος της ΕΛΕΜΕΡ, στην συνέντευξή του στο Daynight στις 6 Μαρτίου 2025: “Ένας ψυχολόγος καλείται να καλύψει 4 ή 5 σχολεία. Είναι επαρκείς οι ψυχολόγοι στα σχολεία του Ρεθύμνου; Η απάντηση είναι προφανής: Όχι.”

Και 20 ημέρες μετά, τα ίδια τα γεγονότα χτυπούν υπερ-επείγον το καμπανάκι για τα παιδιά του Ρεθύμνου. Τα πέντε κορίτσια που κατάφεραν να απομονώσουν, βάσει οργανωμένου σχεδίου, ανήλικη μαθήτρια με την οποία είχαν διαφορές από το σχολείο, και κάποιες από αυτές την χτύπησαν ενώ άλλες βιντεοσκοπούσαν το σκηνικό. Οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη και των πέντε κοριτσιών που φέρονται να εμπλέκονται στον ξυλοδαρμό της ανήλικης, ενώ συνελήφθησαν και πέντε γονείς.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα στο Ρέθυμνο έχει αποδείξει ότι πίσω από ένα περιστατικό μαθητικής βίας που γίνεται γνωστό, υπάρχουν τουλάχιστον τρία ή περισσότερα που συμβαίνουν, αλλά δεν τα έχουμε μάθει.

Η ίδια πραγματικότητα στο Ρέθυμνο απαιτεί άμεση διαχείριση, και το αποδεικνύουν τρεις παράγοντες:

1. Η χαμηλή ηλικία (13 ετών) της μιας μαθήτριας.
2. Η απουσία οποιασδήποτε αναστολής εκτός σχολικού ωραρίου, με τα παιδιά να κυνηγούν τη συμμαθήτριά τους έξω από την οικία της, μέρα μεσημέρι.
3. Η ψυχρή, “μαφιόζικου τύπου” λογική του καταμερισμού: οι μισές χτυπούσαν, οι άλλες μισές βιντεοσκοπούσαν.

Ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕΡ, Χρήστος Σουρουλής, σε έκτακτη ανακοίνωση αναφέρει:

“Πρόσφατα είχαμε στον νομό μας ένα ακόμα περιστατικό βίας μεταξύ μελών της σχολικής κοινότητας, με παράλληλη καταγραφή και δημοσιοποίησή του από τα εμπλεκόμενα μέρη.

Η εκπαιδευτική κοινότητα αντιμετωπίζει με προβληματισμό και εγρήγορση αυτά τα φαινόμενα, τα οποία πρέπει να προσεγγίζονται με ψυχραιμία και κατανόηση, και όχι με λογικές «κοινωνικού κανιβαλισμού». Δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι για πολλοστή φορά να επανέλθουμε στα αιτήματα για ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς στις σχολικές μονάδες σε καθημερινή βάση και να θυμίσουμε πως σε ένα σχολείο όπως το ελληνικό, με μεγάλο αριθμό μαθητών ανά τμήμα και κενά εκπαιδευτικών, που προάγεται ο ανταγωνισμός και η εντατικοποίηση αντί για την καλλιέργεια της σκέψης, της φαντασίας, της ενσυναίσθησης και της δημιουργικότητας, η πρόληψη αυτών των φαινομένων θα παραμείνει στο επίπεδο του ευχολόγιου.

Καλούμε συναδέλφους εκπαιδευτικούς, γονείς, δημοτικές αρχές και την ευρύτερη κοινότητα να συνεργαστούν στενά, ενισχύοντας τις αξίες του σεβασμού, της κατανόησης και της ειρηνικής συνύπαρξης, ώστε να διαμορφώσουμε – αλλά και να διεκδικήσουμε – ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον για όλους.”