Πόσο δύσκολα τα βγάζουν πέρα οι τρίτεκνοι στο Ρέθυμνο;

«Δεν ξέρω πως θα περάσουμε το χειμώνα. Μια τρίτεκνη οικογένεια ακόμα και δυο μισθούς να έχει, τα βγάζει πολύ δύσκολα πέρα.»

Μάστιγα αποτελούν οι ανάγκες που γονατίζουν τις τρίτεκνες οικογένειες στο Ρέθυμνο. Οι τελευταίες, δύσκολα ανοίγονται καθώς  είμαστε κλειστή κοινωνία. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα, όμως δεν βγαίνουν όλα στο φως!

Ο Σύλλογος Τρίτεκνων Ρεθύμνου αποτελεί μια περίτρανη απόδειξη. Εντάσσονται σε αυτόν πάνω από 3.500 Ρεθυμνιώτικες οικογένειες με τρία παιδιά. Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή για αυτές.

Η Ρένα Κοϊνάκη, ως Πρόεδρος Συλλόγου Τριτέκνων Ρεθύμνου, αναφέρει στο Daynight.gr ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες  της διπλανής πόρτας με τρία παιδιά.

“Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Ρέθυμνο έχουν να κάνουν κυρίως με την ακρίβεια. Κάθε εβδομάδα το καλάθι μας έχει πιο λίγα τρόφιμα και προϊόντα λόγω των αυξήσεων. Παράλληλα, η στέγαση μιας οικογένειας είναι πολύ δύσκολη γιατί τα ενοίκια που βρίσκουμε είναι στα ύψη. Οι βρεφικοί σταθμοί δεν επαρκούν για να μπορέσει μια μητέρα να αφήσει το παιδί της και να πάει να δουλέψει για να βοηθήσει την οικογένειά της. “

Σαν να μην φτάνουν τα παραπάνω, η Ρένα Κοϊνάκη τονίζει ότι η θέρμανση για το χειμώνα είναι ένα επιπλέον βάρος, που δύσκολα καλύπτεται. 

“Οι λογαριασμοί ρεύματος ανεβαίνουν συνέχεια και αυτό που σκεφτόμαστε τώρα είναι το κόστος της θέρμανσης. Δεν ξέρω πως θα περάσουμε το χειμώνα. Μια τρίτεκνη οικογένεια ακόμα και δυο μισθούς να έχει, τα βγάζει πολύ δύσκολα πέρα. Μας έχουνε πετάξει σε όλα έξω: στο επίδομα μητρότητας, στα τρόφιμα που μοιράζανε, στο Κοινωνικό Τιμολόγιο, στα Μέσα Μεταφοράς είμαστε παντού εκτός!”

Με την εμπειρία της Προέδρου από το 2013, η Ρένα Κοϊνάκη αποκαλύπτει μια συγκλονιστική ιστορία τρίτεκνης οικογένειας που ακόμα και τώρα δεν μπορεί να ξεχάσει:

“ Έλαβα κάποτε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από μια οικογένεια από την ευρύτερη περιοχή, που ζητούσε είδη σπιτιού και πιο συγκεκριμένα, στρώματα για τα παιδιά. Ξέρετε γιατί; Επειδή τα παιδιά κοιμόντουσαν σε κρεβατάκια χωρίς στρώματα. Τότε συνειδητοποίησα ότι ακόμα και σε ένα τόπο σαν τον δικό μας, υπάρχουν οικογένειες που έχουν μεγάλη ανάγκη. Κι αυτές οι οικογένειες δεν πρέπει να αφήνονται στο έλεος του Θεού”.