«Η μικρή η πλατεΐτσα στο Ρέθυμνο που θέλω να μείνει όπως την γνώρισα»

Έχουν γίνει πολλές αναπλάσεις στο Ρέθυμνο και σίγουρα πολλοί αδημονούν και για τις επόμενες. Έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής, η ποιότητα ζωής και το προφίλ της πόλης σε πολλά. Υπάρχουν όμως και μερικές γωνιές σε αυτή την πόλη που έχουν αντέξει στον χρόνο και αξίζει να συνεχιστεί αυτό στο διηνεκές. Μια ανάπλαση δεν είναι πάντα απαραίτητη! Αν υπάρχουν σχετικά κονδύλια ας διατεθούν και σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς που μπορούν να δρομολογήσουν παρεμβάσεις σε σημεία που πραγματικά το επιζητούν.

Γράφει ο «Ρεθεμνιώτης» για το Daynight.gr

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θα συμφωνήσετε μαζί μου, αλλά σαν Ρεθεμνιώτης που κόβω καθημερινά βόλτες στην πόλη μας, έχω να καταθέσω ότι υπάρχει μια μικρή πλατεΐτσα που την έχω στην καρδιά μου και θα ήθελα να παραμείνει ως έχει. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιες παρεμβάσεις στην πόλη δεν έχουν φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και μάλλον υποβάθμισαν την πρότερη όμορφη και γραφική εικόνα γειτονιών της πόλης… Σταματάω εδώ και κοιτάζω να περισώσω μια πλατεία που πολλοί θα έχετε προσέξει, αν σας γίνει κάποια αναφορά, αλλά δεν την έχετε και τόσο σπουδαιολογήσει.

Πρόκειται για την πλατεία 25ης Μαρτίου, μια ανάσα από το κέντρο και κάπου ανάμεσα στο δημαρχείο και την οδό Αρκαδίου. Μια μικρή πλατεία που σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στην Πλάκα της Αθήνας.

Έχει παραμείνει ανέγγιχτη εδώ και χρόνια, αλλά δεν φωνάζει για αλλαγή. Σιωπηλή, όπως και το κοινό της. Άλλοτε κάποιος διαβάζει ένα βιβλίο σε αυτή την ήσυχη γωνιά του κέντρου, άλλοτε κάποιος άνθρωπος ή και ζωάκια θα ξεδιψούν στην κρήνη της, ενώ ακόμα και το παραδοσιακό καφενείο, σέβεται αυτό τον χαρακτήρα της πλατείας και απλά προσφέρει ήσυχα τις υπηρεσίες του.

Καλύτερα να μην αλλοιωθεί αυτή η όμορφη πλατεία, ας παραμείνει έτσι βγαλμένη από το παρελθόν, όπως και το πράσινό της. Και μόνο καθαρή και περιποιημένη να είναι και όπως είναι, ένα μικρό διαμαντάκι είναι στην καρδιά της παλιάς και δίπλα στην νέα πόλη που απλά περιμένει νωχελικά τους ήρεμους επισκέπτες της.

Χάσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη… Αισθάνθηκε προδομένος ο Μίμης Πλέσσας που δεν έφυγαν μαζί, όπως είχαν συμφωνήσει… Του Λευτέρη Παπαδόπουλου οι στίχοι και του Γιάννη Πουλόπουλου που επίσης χάσαμε πρόσφατα η πρώτη ερμηνεία. Και μπορεί να μην έχει άγαλμα αυτή η μικρή πλατεΐτσα του Ρεθύμνου, αλλά όποιος βρεθεί εκεί, ας μείνει για λίγο άγαλμα και ας αναλογιστεί: “Γιατί η σύγχρονη Ελλάδα κόβει ό,τι της έχει δώσει αυτό το μοναδικό της χρώμα που εκπτύει;”

Διαβάστε επίσης: Οι 5 Πλατείες του Ρεθύμνου! Δείτε και ψηφίστε την αγαπημένη σας!