Μια παλιά παρέα με νέα φωνή: Ο Διονύσης Σπανουδάκης και η ενέργεια της ζωντανής μουσικής

Όταν τραγουδάω, προσπαθώ να δημιουργώ μια ατμόσφαιρα – Σαν να είμαστε όλοι μαζί μια παρέα.

Οπότε εκεί ακριβώς πάνω, ο κόσμος παίρνει το μικρόφωνο και τότε συμβαίνουν πολλά απρόοπτα.

Όταν βρίσκεσαι δίπλα σε δημιουργούς όπως ο Θεοφάνους και η Πέγκυ Ζήνα προφανώς παίρνεις πράγματα και παίρνεις σημαντικά εφόδια από τις συμβουλές και τις καθοδηγήσεις τους.

 Το μουσικό “μπολιασμα” μιας νέας ενέργειας

Ένα νέο παιδί όπως ο Διονύσης Σπανουδάκης είναι σαν το “μουσικό μπόλιασμα”… με μια νέα ενέργεια! Όπως όταν ρίχνουμε ένα βότσαλο πάνω στην θάλασσα και δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους τον ένα μετά τον άλλον. Το καινούργιο πάντα ζωντανεύει τα πράγματα. Και το τραγούδι, η διασκέδαση, ο κόσμος, η νεολαία…αυτό τον σπινθήρα τον επιζητούν. Και ο Διονύσης Σπανουδάκης συγκέντρωσε παλιό και νέο κόσμο και φρέσκαρε μια παλιά αγαπημένη συνήθεια των Ρεθυμνιωτών: να βρουν μια καινούργια αφορμή, να δημιουργήσουν μια τάση, να βρουν ένα στέκι, να συναντιούνται όλοι μαζί και να το ρίχνουν έξω. Και εμείς με τον Διονύση αυτό κουβεντιάσαμε: πόσο όμορφο είναι να μην μένουμε στα ίδια και στα ίδια, να ανάβουμε ξανά την φλόγα.

Από το μικρόβιο της μουσικής στα πρώτα βήματα

Η επιρροή της οικογένειας και το λαϊκό τραγούδι

-Υπήρξε κάποια αφορμή που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία για εσένα με το τραγούδι, την ορχήστρα και τις live βραδιές;

-Το μικρόβιο της μουσικής μου μπήκε από πολύ μικρός. Και ο παππούς μου και η θεία μου τραγουδούσαν, οπότε γενικά μεγάλωσα μέσα στην μουσική. Είτε στο σπίτι, είστε σε παρέες είτε στο αυτοκίνητο…υπήρχε παντού. Στο Γυμνάσιο άκουσα Πασχάλη Τερζή και ξαφνικά με πιάνουν τα κλάματα. Και λέω μόνος μου, τι υπέροχο πράγμα είναι αυτό; Κι από εκεί και μετά άρχισα να ακούω λαϊκά και να μελετάω τους παλιούς λαϊκούς τραγουδιστές.

 Συνεργασίες που δίνουν φτερά

 Δίπλα στον Θεοφάνους και την Πέγκυ Ζήνα

– Οι φορές που έχεις συνυπάρξει μαζί με διακεκριμένους δημιουργούς και ερμηνευτές όπως ο Γιώργος Θεοφάνους και η Πέγκυ Ζήνα, σε βοήθησε να πάρεις πράγματα;

-Ήταν τότε μια ομάδα με νέα παιδιά από την Ελλάδα και την Κύπρο και παρουσιάζαμε ένα τραγούδι. Είδα από κοντά πως λειτουργεί επαγγελματικά αυτή η βιομηχανία και ξύπνησα. Όταν βρίσκεσαι δίπλα σε τέτοιους δημιουργούς προφανώς παίρνεις πράγματα και παίρνεις σημαντικά εφόδια από τις συμβουλές και τις καθοδηγήσεις τους.

-Το τραγούδι είναι το ένα κομμάτι της ζωής σου… Είναι δύσκολο να το συνδυάσεις με ένα άλλο επαγγελματικό μονοπάτι σου προκειμένου να πηγαίνει παράλληλα;

-Όλα συνδυάζονται αρκεί να το θέλεις πολύ. Εγώ πέρασα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο στο Ρέθυμνο αλλά δεν με εξέφραζε και πολύ. Ήξερα ότι για αλλού στοχεύω και αλλού θέλω να πάω. Σήμερα πλέον το συνδυάζω με την οικογενειακή μας επιχείρηση όπου εργάζομαι ως ασφαλιστής. Ήταν και ο πατέρας μου, οπότε μου άρεσε να τα ενώσω και τα δυό κομμάτια αυτά μαζί.

–Ο περισσότερος κόσμος στο Ρέθυμνο έλεγε ότι έλειπε ένα νέο παιδί, μια αφορμή για να αρχίσει να συγκεντρώνεται ο νέος κόσμος στην Παλιά Πόλη για διασκέδαση. Θεωρείς ότι αυτό δημιούργησε μια τάση;

-Σίγουρα ο κόσμος μας δείχνει την αγάπη του και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό. Αυτό μας δίνει δύναμη και συνεχίζουμε. Πολύς κόσμος και σε εμάς ανέφερε την πρώτη περίοδο τακτικά πως η live διασκέδαση με μια νέα μουσική ορχήστρα έλειπε, πέρα από το κλασσικό φοιτητικό στυλ με ένα αρμόνιο και ένα μπουζούκι. Και ο κόσμος τον επιζητούσε αυτό τον τρόπο διασκέδασης.

– Ποιες είναι οι πιο απίστευτες ιστορίες που έχεις ζήσει και τις θυμάσαι; Γιατί είναι πολλές οι φορές που έρχονται οι άνθρωποι και τραγουδάνε από το δικό σου το μικρόφωνο…

-Γενικά εγώ θέλω να περνάνε καλά όλοι στο ίδιο μαγαζί μέσα στο ίδιο πρόγραμμα. Και προσπαθώ να δημιουργώ μια ατμόσφαιρα σαν να είμαστε όλοι μαζί μια παρέα. Οπότε εκεί ακριβώς πάνω ο κόσμος παίρνει το μικρόφωνο κι εκεί συμβαίνουν πολλά απρόοπτα. Το σύνηθες είναι να πιάνουν το μικρόφωνο και να αρχίζουν να τραγουδάνε ενα τραγούδι, δύο τραγούδια, τρία τραγούδια… Αλλά αυτός ο άνθρωπος εκείνη την ώρα το ζεί, περνάει καλά. Τυχαίνουν βέβαια και πιο ακραία. Έχει ζητήσει κάποιος πελάτης ένα τραγούδι που το έχω πει αλλά δεν το θυμάται. Και επιμένει ‘να το ξαναπείς’. Εκεί πρέπει να το χειριστείς κάπως όμορφα. Και απαντώ ότι θα σου πω ένα καλύτερο τραγούδι, να θυμηθούμε κι άλλα τέτοια πιο παλιά. Και κάπως έτσι το σώζουμε.