Ο μοναδικός Μιχάλης Τζουγανάκης ανοίγει την καρδιά του στο DayNight! | ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Είναι αυτές οι μέρες του Αυγούστου, που η Κρήτη γεμίζει μουσικές, που οι ντόπιοι αλλά και οι επισκέπτες, ανταμώνουν και διασκεδάζουν στις συναυλίες και τα πανηγύρια του νησιού.

Οι επισκέπτες του νησιού αναζητούν πλέον τις συναυλίες κρητικών καλλιτεχνών, ενώ και οι ντόπιοι τις περιμένουν πως και πως.

*Συνέντευξη στον Γιώργο Κατικά

Σε αυτές τις συναυλίες, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πως κάποιοι κρητικοί καλλιτέχνες κατάφεραν με τη λύρα και το λαούτο τους να κρατήσουν ή και να ξαναφέρουν τους νέους κοντά στην κρητική παράδοση.

Ένας τέτοιος καλλιτέχνης είναι και ο Μιχάλης Τζουγανάκης που με το λαούτο του ξεσηκώνει τον κόσμο, σηκώνει τους νέους όρθιους με τα χέρια ψηλά να χτυπάνε παλαμάκια στο ρυθμό που παίζει το συγκρότημά του. Μια τέτοια βραδιά ήταν η χθεσινή στη Γεωργιούπολη.

Πολύ κέφι, πολλοί νέοι, χορός και οι γνωστές μαντινάδες του Μιχάλη, έκαναν τον κόσμο να ζήσει μία ακόμη ξεχωριστή βραδιά.

Ανάμεσα στις δοκιμές για τον ήχο και τη συναυλία, ο Μιχάλης Τζουγανάκης, βρήκε λίγο χρόνο για να μας μιλήσει για αυτή τη σχέση που έχει χτίσει τόσα χρόνια με τον κόσμο.

Αν κάποιος με ρωτούσε τι είναι το πρώτο που σκέφτεσαι έχοντας δίπλα σου τον Μιχάλη, θα του έλεγα πως θα ήθελα να μου πει μια μαντινάδα μόνο για μένα.

Μόλις όμως ο Μιχάλης, αρχίσει να μιλάει σε κάνει να αναρωτιέσαι: Πως είναι δυνατόν αυτή η ευγενική, σιγανή ίσως και ντροπαλή φωνή, να μπορεί πάνω στη σκηνή να σε ξεσηκώσει και να κάνει την ψυχή σου να γεμίζει χαρά και αισθήματα. Αυτό ήταν και το πρώτο που τον ρώτησα, αφού του ξεκαθάρισα πως δεν είμαι δημοσιογράφος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, αλλά των αγορών και πως άρπαξα την ευκαιρία να βρεθώ κοντά του και να συζητήσω μαζί του για κάποια πράγματα που ήθελα να μάθω.

«Πιστεύω ότι η ανάγκη του να εκφραστεί κανείς μέσα από τη μουσική μέσα από το λόγο του στίχου είναι αυτό που σε κάνει καμιά φορά να πάρεις την ανάλογη μορφή και χαρακτήρα αν θέλεις. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι η Κρήτη έχει ένα λιοντάρι μέσα της αλλά έχει και την ηρεμία και τη γαλήνη», ήταν η απάντηση του Μιχάλη.

Τι αισθάνεσαι όταν ανεβαίνεις στη σκηνή; «Είμαι ανοικτός σε κάθε συγκίνηση, σε συναισθήματα τα οποία προσπαθώ να συντονίσω και να ερμηνεύσω αυτό που μου συμβαίνει εκείνη την ώρα με πιο ηθικό αν θέλεις τρόπο.

Την πρώτη συναυλία που έδωσες την θυμάσαι; «Βέβαια. Στον Φιρκά των Χανίων, στο φρούριο. Εκεί ήταν η πρώτη συναυλία, από εκεί ξεκινήσαμε. Το 1991 κάπου εκεί.»

Από τότε πόσο έχεις αλλάξει όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, και αναφέρομαι σε αυτό που λένε πολλοί, για το άγχος κτλ. «Δεν αλλάζει τίποτα, τελικά δεν αλλάζει τίποτα. Από 9 ετών που θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει μπροστά σε κόσμο δεν έχει αλλάξει τίποτα.»

Πρώτη φορά λαούτο πότε έπιασες; «Εννέα ετών έπαιξα πρώτη φορά σε κόσμο, αλλά πρώτη φορά λαούτο έπιασα δυόμιση ετών. Τότε ήρθα σε επαφή πρώτη φορά με αυτό το όργανο που λέγεται λαούτο.»

Το διάλεξες, ή σε διάλεξε; «Δεν θυμάμαι αν το διάλεξα ή με διάλεξε, αλλά θυμάμαι πως αυτό υπήρχε στο πατρικό μου σπίτι. Αλλά μου άρεσε και πάντα το λαούτο.

Το κατάλαβες από την πρώτη φορά που το έπιασες στα χέρια σου ότι αυτό είναι για σένα; «Μου άρεσε πάρα πολύ. Αισθανόμουνα ότι είναι σαν μία προέκταση του εαυτού μου.

Και τώρα μετά από τόσα χρόνια που βλέπεις τον Αλέξανδρο στη σκηνή, βλέπεις τα ίδια που έβλεπες τότε; «Βλέπω, το παιδί μου, βλέπω τον εαυτό μου, την επέκτασή μου την προέκτασή μου και είναι ιδιαίτερα συγκινητικό.»

Έχει την καλλιτεχνική φλέβα, το ταλέντο, ή χρειάστηκε αρκετή δουλειά για να φτάσει σε αυτό το σημείο που να τραγουδάει και να παίζει τόσο όμορφα; «Ο Αλέξανδρος το έχει. Από μωρό. Από νωρίς το αντιλήφθηκα ότι αυτό είναι και παρόλο που σπούδασε δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει, αυτό που θα τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο.

Αν σου ζητούσαν να ανέβεις στη σκηνή και να πεις μόνο μία μαντινάδα, ποια θα ήταν αυτή; «Θα ήταν η μαντινάδα εκείνης της στιγμής που θα ήταν της ωραία. Της ώρας. Αυτή τη στιγμή λόγω του ότι μιλάμε, τι να πω… Εγώ, ο χρόνος, ο καημός, βουβοί σκυφτοί κι τρεις μας για σένα κουβεντιάζουμε και ας μη μιλεί κανείς μας!

Βέβαια ο Μιχάλης χθες δεν είπε μόνο μία μαντινάδα στη Γεωργιούπολη…