Η Κρήτη που δεν ξέρεις: Χωριά-φαντάσματα και οι ξεχασμένοι θρύλοι τους

Εκεί που σταμάτησε ο χρόνος

Στην Κρήτη υπάρχουν τόποι… που δεν θα τους δεις σε τουριστικούς χάρτες αλλά ούτε σε φυλλάδια. Χωριά που κάποτε είχαν ζωή, παιδικά γέλια, πανηγύρια. Σήμερα όμως… σιωπή. Σπίτια μισογκρεμισμένα, δρόμοι που η φύση ξαναπήρε πίσω, όμως οι ιστορίες τους παραμένουν ακόμη ζωντανές.

Ένα από αυτά τα χωριά είναι το Ζουρίδι, κοντά στο Ρέθυμνο. Λίγοι ξέρουν ότι ήταν κάποτε γεμάτο ζωή. Τώρα, μόνο πέτρες και παλιοί τοίχοι στέκουν όρθιοι. Οι ντόπιοι λένε πως κάποιες νύχτες ακούγονται φωνές. Πατήματα. Σαν να συνεχίζεται εκεί η ζωή… με κάποιον τρόπο που δεν καταλαβαίνουμε.

Θρύλοι που περνούν από στόμα σε στόμα

Το ίδιο και στο Βουρβουλίτη, στα Αστερούσια. Εκεί, λένε πως υπάρχει μια ιστορία για μια γυναίκα που περιμένει ακόμα τον άντρα της, που χάθηκε σε βεντέτα. Άλλοι πάλι λένε πως τη νύχτα, πουλιά πετούν χαμηλά, μόνο εκεί σαν κάποιο σημάδι λένε οι περισσότεροι. 

Πέρα από τις ιστορίες όμως, αυτά τα χωριά κρύβουν και κάτι άλλο. Κάτι πιο βαθύ. Είναι η μνήμη του τόπου. Είναι το παρελθόν που δεν θέλει να ξεχαστεί. Μια ομάδα ντόπιων, μεράκιδες, έχει ξεκινήσει να τα επισκέπτεται. Να μαζεύει διηγήσεις, παλιές φωτογραφίες, ό,τι μπορεί να σωθεί.

Η Κρήτη που ζει… στη σιωπή της

Αυτή είναι η Κρήτη που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος. Όχι η Κρήτη των τουριστών η άλλη, η αληθινή, που υπάρχει ακόμα. Ήσυχα, στα βουνά, αν βρεθείς σε τέτοιο χωριό, νιώθεις ότι κάτι σε παρατηρεί. Όχι απειλητικά, περισσότερο σαν να σε μετράει.