Από το Ρέθυμνο στην Νέα Υόρκη: Οι Βρακοφόροι εδώ και 50 χρόνια σηκώνουν την Κρήτη στις πλάτες τους!

Ο Πρόεδρός του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης, Γιάννης Πετράκης, μιλά στο DayNight.gr και θυμάται την πρώτη του μέρα στους Βρακοφόρους, τις πιο συγκινητικές στιγμές των διεθνών αποστολών και τη βαριά παρακαταθήκη που αφήνουν στις επόμενες γενιές.

Αν κάποιος έπρεπε να εξηγήσει γιατί εδώ και 50 χρόνια οι Βρακοφόροι θεωρούνται ο πρώτος και ιστορικότερος σύλλογος στη συνείδηση των Κρητικών και των Ελλήνων εν γένει, η απάντηση θα ήταν απλή: Γιατί προπορεύονταν της εποχής τους. Γιατί πρώτοι τόλμησαν να ξεφύγουν από τη συμβατική παράδοση και να τη μεταφέρουν σε νέες διαστάσεις. Γιατί ήταν παντού: στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο για τα κάλαντα, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη.

Και γιατί, πέρα από τις παραστάσεις και τα ταξίδια, ανέπτυξαν μια Αναβιωτική Ομάδα με όπλα δωρεάς του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, διατηρώντας άσβεστη τη μνήμη των αγώνων.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι Βρακοφόροι είναι βαθιά ριζωμένοι στη συνείδηση του κόσμου.

 

Ο Γιάννης Πετράκης, Πρόεδρος του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης, γυρίζει πίσω τον χρόνο και θυμάται τη δική του πρώτη φορά στους Βρακοφόρους:

“Η πρώτη επαφή που είχα με τους Βρακοφόρους ήταν μέσα από μια εκπομπή που παρακολουθούσα στην τηλεόραση, στο λιμάνι. Βλέποντας τότε τον αείμνηστο Πρόεδρο, Στέλιο Κιαγιαδάκη, αποφασίσαμε με τον πατέρα μου να έρθουμε στο Ρέθυμνο. Έτσι, στις 4 Ιουλίου 1994, κατέβηκα για πρώτη φορά τις σκάλες… χωρίς να ξέρω ότι εδώ μέσα θα συμπλήρωνα 31 χρόνια παρουσίας, που άλλαξαν ολόκληρη τη ζωή μου.”

Όταν τον ρωτάμε τι είναι αυτό που έχει καταξιώσει τους Βρακοφόρους ως τον πρώτο και ιστορικότερο κρητικό σύλλογο, η απάντησή του είναι ξεκάθαρη:

“Ο Ιστορικός Όμιλος Βρακοφόρων Κρήτης παραμένει ψηλά στη συνείδηση των Κρητικών γιατί ήταν πάντα μπροστά. Σήμερα, διοργανώνει κορυφαίες εκδηλώσεις που αναδεικνύουν τον πολιτισμό, με υπερατλαντικά ταξίδια και διεθνείς παρουσίες. Όλα αυτά κάνουν τους Βρακοφόρους να ξεχωρίζουν με ταπεινότητα, σεμνότητα και, κυρίως, με έμφαση στη νέα γενιά.”

 

 

Η δυναμική του Ομίλου αποδεικνύεται και από τη δημιουργία του Αναβιωτικού Τμήματος, το οποίο διαθέτει γιαταγάνια και καριοφίλια του 1820 και οπλισμό του 1940. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πρόεδρος:

“Μαζί με το Χορευτικό Τμήμα, το Τμήμα Ριζίτικου Τραγουδιού, το Τμήμα Παραδοσιακών Μουσικών Οργάνων και το Θεατρικό, υπάρχει και το Τμήμα Αναβιωτικής Ομάδας. Με επικεφαλής τον Μανώλη Γιανναδάκη, αποδίδουμε τιμές στους πεσόντες ήρωες, ντυμένοι με στολές εποχής και τον ανάλογο εξοπλισμό. Έτσι, οι νεότεροι μαθαίνουν την ιστορία μας μέσα από τη βιωματική εμπειρία. Ο Όμιλος Βρακοφόρων διαθέτει σημαντικό οπλισμό, τον οποίο μας είχε δωρίσει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αναγνωρίζοντας την προσπάθειά μας.”

Ταξίδια που έγραψαν ιστορία

Ο Γιάννης Πετράκης έχει αμέτρητες αναμνήσεις από τις αποστολές του Ομίλου στο εξωτερικό, αλλά δύο ταξίδια ξεχωρίζει:

“Στην Ευρώπη έχουμε ταξιδέψει στη Βενετία, στο Κίεβο, στη Στοκχόλμη, στην Κύπρο και στην Κωνσταντινούπολη. Έχουμε βρεθεί, όμως, και στο Γιοχάνεσμπουργκ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Νέα Υόρκη.

Δύο αποστολές, όμως, με συγκίνησαν βαθιά: η παρουσία μας στην Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη και το τελευταίο μας ταξίδι στη Νέα Υόρκη, όπου για πρώτη φορά συμμετείχαμε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Χορέψαμε σε κορυφαία θέατρα της πόλης και ανταμώσαμε την ομογένειά μας.”

Η παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές

Σήμερα, μπαίνοντας στη δεύτερη πεντηκονταετία της ιστορίας τους, οι Βρακοφόροι αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια, με αριθμούς που εντυπωσιάζουν: 700 μαθητές!Ο Γιάννης Πετράκης υπογραμμίζει τη σημασία αυτής της κληρονομιάς:

“Πέρα από την κεντρική σχολή μας, έχουμε παραρτήματα στο Πέραμα, στο Ρουσσοσπίτι, στη Γωνιά, στον Πλατανιά. Ο Όμιλος συνολικά απαριθμεί 700 μαθητές, από 4 χρονών μέχρι 70-75 χρονών.

Σε μια εποχή όπου δεχόμαστε συνεχώς ξένα πολιτισμικά ερεθίσματα, οφείλουμε να παραμείνουμε δυνατοί, δίνοντας σωστές κατευθύνσεις στη νέα γενιά. Και η παράδοσή μας δεν είναι… να πίνουμε κούπες…”

Η ιστορία των Βρακοφόρων δεν γράφεται μόνο από το παρελθόν τους, αλλά και από το μέλλον που συνεχίζουν να χτίζουν, με σεβασμό, αφοσίωση και μια αγάπη για την Κρήτη που δεν γνωρίζει σύνορα.