Άνδρας μεγάλωσε δύο γορίλες που εγκαταλείφθηκαν από τις μητέρες τους

Από ζωοφύλακας σε ανάδοχος «πατέρας» – Η αρχή της προσπάθειας

Ο Άλαν Τόιν, εργαζόμενος στον ζωολογικό κήπο του Μπρίστολ για περισσότερο από δέκα χρόνια, βρέθηκε μπροστά σε μια πρωτόγνωρη πρόκληση. Όταν μια θηλυκή γορίλας, η Κίρα, εμφάνισε σοβαρή επιπλοκή στην εγκυμοσύνη της και απέρριψε το νεογέννητο, ο Τόιν ανέλαβε τη φροντίδα του μικρού.

Η παρένθετη φροντίδα γοριλών δεν ήταν συνηθισμένη πρακτική στο Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την εποχή. Παρόλο που είχαν προηγηθεί κάποιες προσπάθειες, η προσέγγιση που ακολούθησε η ομάδα του Τόιν ήταν η πρώτη που στόχευε να διατηρήσει τις φυσικές συμπεριφορές των ζώων, ενσωματώνοντάς τα από νωρίς σε ομάδες ενηλίκων γοριλών.

Η καθημερινότητα με την Αφία – Μια ιδιαίτερη συμβίωση

Η πρώτη γορίλας που φρόντισε ο Τόιν ήταν η Αφία. Θυμάται χαρακτηριστικά την πρώτη νύχτα που την έφερε στο σπίτι του, αφήνοντάς την να κοιμηθεί στο τραπέζι. Η σύντροφός του, η Σάρον, δέθηκε αμέσως με το μικρό ζώο.

Η προσκόλληση, βασικό ένστικτο για τους γορίλες, ήταν η πρώτη προτεραιότητα. Ο Τόιν και η ομάδα του φορούσαν ειδικά γιλέκα φτιαγμένα από σπάγγο, που μιμούνταν τη γούνα των γοριλών, ώστε η Αφία να μάθει να κρατιέται πάνω τους, όπως θα έκανε με τη μητέρα της.

Δίπλα σε άλλους γορίλες – Η σημασία της κοινωνικοποίησης

Η μέθοδος που ακολουθήθηκε δεν περιορίστηκε στην ανθρώπινη φροντίδα. Η Αφία περνούσε χρόνο καθημερινά με άλλους γορίλες. Όταν εκείνοι πλησίαζαν για να την εξερευνήσουν ή να αλληλεπιδράσουν, οι φροντιστές τους άφηναν να συμβεί. Ήταν ζωτικής σημασίας να αισθανθεί ότι ανήκει σε ομάδα, καθώς γνώριζαν πως αργότερα θα επέστρεφε μόνιμα στο περιβάλλον των γοριλών.

Από την Αφία στον Χασάνι – Συνεχίζοντας την αποστολή

Μετά την Αφία, ο Τόιν ανέλαβε και τον Χασάνι, ένα ακόμη γοριλάκι που απορρίφθηκε από τη μητέρα του. Η διαδικασία ήταν παρόμοια. Κοινά γεύματα, παιχνίδια, ρουτίνες. Θυμάται ακόμα πώς η Αφία συνήθιζε να τον ξυπνάει χτυπώντας τον ελαφρά στο κεφάλι, σαν τύμπανο. Αντίθετα, στη Σάρον ήταν πάντα πιο τρυφερή.

Παρά τη συναισθηματική δυσκολία του αποχωρισμού, ο Τόιν ένιωθε ικανοποίηση που οι δύο μικροί γορίλες μπόρεσαν να μεγαλώσουν με τον τρόπο που έπρεπε. Η εμπειρία τους ήταν θετική, κάτι που επιβεβαίωσε και την επιτυχία της μεθόδου.