Μαρία Καραγιάννη: Η συγγραφέας από το Ρέθυμνο που θα κατακτήσει τις ψυχές των παιδιών!

– Ποιες οι παιδικές σου αναμνήσεις από το Ρέθυμνο;

Αχ, αυτές οι αναμνήσεις! Αφορούν πολλά κομμάτια της καθημερινότητας μου, όπως οι απανωτές “καλημέρες”, τα πρωινά σε γνωστούς και φίλους, οι μυρωδιές από κήπους της πόλης, οι παραδοσιακές γεύσεις από τα χεράκια της γιαγιάς και της μαμάς, οι βουτιές στη θάλασσα και διαγωνισμοί για το ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα κοχυλάκια που ξέβραζε το κύμα,νυχτερινές βόλτες στην παραλία, “ταρατσάδες” κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό στο χωριό…Μπορώ να μιλάω ώρες για τις ενθυμήσεις αυτές!

-Πώς ξεκίνησε το “ταξίδι” σου προς τη γνώση και πότε μπήκε η συγγραφή στην ζωή σου;

Σπούδασα στην Αθήνα,ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών με κατεύθυνση στη φιλολογία.Παρόλο που τότε δεν ήταν αυτό ακριβώς που επιθυμούσα,τελικά μου έδωσε την ώθηση να ασχοληθώ με πεδία που είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και μου πρόσφερε γνώση η οποία με εφοδίασε πνευματικά με πολύτιμο υλικό. Η συγγραφή υπήρχε πάντοτε στη ζωή μου. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ο τρόπος μου για να εκφράσω τα συναισθήματά μου,να επικοινωνήσω με τον εαυτό μου και τους γύρω μου,να αποσυμπιεστώ από την ρουτίνα της καθημερινότητας.Ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό είναι οι καλύτεροι φίλοι, είτε στις εύκολες είτε στις δύσκολες στιγμές!”Επίσημα” πάντως, ξεκίνησα να εκφράζομαι γραπτά στη β’ δημοτικού με ένα μικρό ποίημα για την Ανδρομάχη και το θρήνο της για τον Έκτορα,με είχε συγκλονίσει τότε θυμάμαι! Από εκεί και πέρα εκφραζόμουν περισσότερο μέσω των γραπτών μου, ποιητικών ή πεζών κειμένων.Αργότερα ήρθαν κάποιες διακρίσεις και συμμετοχές σε ομαδικές εκδόσεις.

-Πόσο σημαντικά είναι τα παραμύθια για σένα; 

Τα παραμύθια κατέχουν μέσα στο μυαλό μου μια ιδιαίτερη θέση.Το ανακάλυψα ως είδος σχετικά πρόσφατα, όταν άρχισα να διαβάζω στον γιο μου ιστορίες, δηλαδή πριν 6 χρόνια περίπου. Παρόλο που και εγώ, ως παιδί έχω διαβάσει πάρα πολλά, μόνο στην ενήλικη ζωή μου τα προσέγγισα από διαφορετική σκοπιά.Γρήγορα κατάλαβα την αξία τους για ένα παιδί, οπότε ξεκίνησα να παροτρύνω το παιδί μου να φτιάξει δικές του ιστορίες,κάποιες από τις οποίες τις δραματοποιούσαμε στο πλαίσιο του παιχνιδιού μας.Κι αυτό ακριβώς είναι που με συναρπάζει σε ένα παραμύθι, το ότι έχει δύναμη πάνω στα παιδιά,στη φαντασία τους,στην ικανότητα να λαμβάνουν μηνύματα,στη διαδικασία αφομοίωσης κανόνων,ακόμα και στην ταύτιση με τους ήρωες,καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση από νωρίς.