Σε βίντεο του, ο ίδιος σημειώνει πως όταν πήγε στο αστυνομικό τμήμα για να εξακριβώσουν τα στοιχεία του, προσπάθησε να τους εξηγήσει γιατί πανικοβλήθηκε με τα δακρυγόνα ενώ όταν του είπε αν θέλει να μάθει ποια θέση είχε στο τρένο και ότι βρισκόταν στο μοιραίο Intercity εισέπραξε… ένα χαμόγελο.
«Αποφάσισα να δοκιμάσω τα όρια της υπομονής μου και να τους εξηγήσω γιατί έχω αναπνευστικά προβλήματα και για ποιο λόγο πανικοβλήθηκα και έχασα τις αναπνοές μου. Η πρώτη αναφορά στα Τέμπη δεν έφερε καμιά αντίδραση, η δεύτερη αναφορά πάνω στην εξακρίβωση στοιχείων, ρώτησα τον αστυνομικό μήπως θα ήθελε και τη θέση μου στο τρένο εκείνο το βράδυ. Πήρα ένα πολύ ωραίο χαμόγελο. Μάλλον είχε πλάκα αυτό που είπα», λέει στο βίντεό του.
«Ήταν μια τραγική ειρωνεία και ήταν η τελευταία ελπίδα που είχα για να δω ανθρωπιά», συνέχισε. ««Ο φόβος είναι επιλογή. Και ο φόβος είμαι μια λέξη που δεν βρίσκεται στο δικό μας λεξικό. Οπότε για να μην πολυλογώ. Ραντεβού στους δρόμους ξανά. Και πάω να κάνω ένα μπανάκι γιατί τα ρούχα μου γεμίσανε δικτατορία», αναφέρει ο Αντώνης Αντωνίου.
Η συγκλονιστική ανάρτηση της μητέρας του Αντώνη Αντωνίου:
Ολόκληρη η ανάρτηση της μητέρας του:
Είχα αποφασίσει ότι δεν θα ξανακάνω καμία ανάρτηση με προσωπικές σκέψεις που αφορούν τα Τέμπη γιατί η δική μου πλευρά της ιστορίας ήταν μέσα στο 4ο βαγόνι εκεί που βρισκόταν ο γιος μου εκείνο το βράδυ.
Και από εκεί βγήκε χωρίς τις αισθήσεις του χάρη στη φίλη του την Υρώ Παπαδημητρίου που τον έβγαλε πάνω στο δρόμο και περίμενε κάποιο ασθενοφόρο να τον παραλάβει. Αφού ο Αντώνης έφυγε για το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας η Υρώ μας πήρε τηλέφωνο για να μας καθησυχάσει. Υρώ που να ήξερες ότι 2 χρόνια μετά από όλο αυτό που ζήσατε που βγήκατε ζωντανοί, με όλα αυτά που είδατε και που θα κουβαλάτε για μια ζωή, τον Αντώνη απόψε τον βάλανε μαζί με άλλα παιδιά μέσα στη κλούβα για να του κάνουν εξακρίβωση στοιχείων στο τμήμα.
Αφού προηγουμένως έφαγαν και μερικά δακρυγόνα έτσι για να βοηθηθούν τα αναπνευστικά τους προβλήματα. Η ερώτηση μου ήταν η εξής απλή. «Αντώνη είπες σε αυτούς που σε πήγανε στο τμήμα ποια ήταν η σχέση σου με το τρένο;» «Ναι ρε μάνα, το είπα. Οι άνθρωποι έκαναν τη δουλειά τους». «Είπες ότι ήσουνα πολύ τραυματίας με ένα μήνα νοσηλείας;» «Ναι ρε μάνα. Δεν τρέχει κάτι».
«Είπες ότι ρούφαγες τα γιουβαρλάκια για 6 μήνες με το καλαμάκι, γιατί η γνάθος σου είχε σπάσει σε 3 κομμάτια;» «Ναι ρε μάνα. Οι άνθρωποι είχαν δουλειά στη Βουλή, γινόταν της κολάσεως». «Είπες ότι το δεξί σου χέρι ήταν στο γύψο 50 μέρες;». «Ναι ρε μάνα οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους». «Είπες ότι το στέρνο σου είχε μπει μέσα γιατί όπως λες και συ έπαιξες ξύλο με το τρένο και τις αποσκευές που πέσανε πάνω σου;». «Ναι ρε μάνα, εκείνη την ώρα μίλαγε στη Βουλή ο Μητσοτάκης και έλεγε ότι θα ανεβάσει τη χώρα πιο ψηλά. Είχαν δουλειά οι άνθρωποι».
«Είπες ότι επειδή είχες σπασμένα πλευρά δεν μπορούσες να σηκωθείς χωρίς κάποιος να σε βοηθάει;» «Ναι ρε μάνα. Άσε, έπρεπε να καθαρίσουν οι πλατείες από τον κόσμο, είχαν δουλειά οι άνθρωποι». «Είπες ότι έχασες 25 κιλά και κάθε εβδομάδα ήσουνα στη Λάρισα για επανεξέταση;». «Ναι ρε μάνα είχαν να κάνουν ταυτοποίηση στοιχείων σε πολύ κόσμο απέναντι είναι τα φιλαράκια μου, που ήταν μαζί μου στη πορεία. Είμαστε και κίνδυνος για τη δημοκρατία. Είχαν δουλειά οι άνθρωποι». «Τους είπες ότι το τελευταίο χειρουργείο στη γνάθο το έκανες πριν 7 μήνες;». «Ναι ρε μάνα. Άσε δεν βλέπεις τι γίνεται στο Σύνταγμα; Είχαν δουλειά οι άνθρωποι».
«Τους είπες ότι κάθε φορά που δεν σηκώνεις το τηλέφωνο σου όταν σε παίρνουν οι δικοί σου το μυαλό τους πηγαίνει στο κακό;». «Ναι ρε μάνα. Εκείνη τη στιγμή μίλαγε ο Βορίδης στη Βουλή και έλεγε ότι έξω βρίσκεται ο όχλος. Είχαν δουλειά οι άνθρωποι». «Τους ρώτησες αν έχουν παιδιά και τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση αυτών που τα έχασαν;». «Ναι ρε μάνα, στο είπα, είχαν δουλειά οι άνθρωποι στο τέλος γέλαγαν με μένα που τους είπα ότι είμαι επιζών».
