Δάκρυσε όλη η Ελλάδα: «Είσαι ο γιος που θα ήθελε η κάθε μάνα στην αγκαλιά της»

Δεν υπάρχουν λόγια για όσα συνέβησαν στη διάρκεια της κηδείας του Μάριου – Μιχαήλ Τουρούτσικα. Οι επικήδειοι των συγγενών ράγισαν καρδιές με τους φίλους και συναδέλφους του άτυχου υποσμηναγού να ξεσπούν σε κλάματα.

Η μητέρα του 29χρονου συγκλόνισε τους πάντες με τα όσα είπε για τον αδικοχαμένο γιο της. «Θα ήθελαν α ευχαριστήσω τους πάντες που μας συμπαραστέκονται σε αυτό το τραγικό μαρτύριο.

Δυστυχώς έφυγες από κοντά μας τόσο νωρίς. Μάριε, αγόρι μου γλυκό, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, πότε δεν με είχες στεναχωρήσει. Ήρεμος και υπομονετικός, δεν παραπονιούσαν ποτέ για τίποτα.

Αξιοπρεπής εργατικός, δοτικός σε όλους», είπε συνεχίζοντας με λυγμούς.

«Είσαι ο γιος που θα ήθελε η κάθε μάνα στην στην αγκαλιά της. Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέλφια σου, ο καλύτερος εγγονός για τους παππούδες, ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου.

Από μικρός ονειρευόσουν να γίνεις πιλότος, λάτρευες την ταχύτητα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές , τα αεροπλάνα. έθεσες ψηλούς στόχους και τα κατάφερες.

Εγινες ο ίκαρος της καρδιάς μας. Έγινες ήρωας που ποτέ δεν θα θα ξεχάσουμε. Όλη η Ελλάδα σε βλέπει και φωνάζει αθάνατος. Εσύ και ο Στάθης δεν θα ξεχαστείτε ποτέ. Θα σας κουβαλάει όλη η Ελλάδα στην ψυχή της. Είσαι και θα είσαι το παιδί μου, ο άγγελος μου που τόσο θαύμαζα. Πόσο θα μου λείψεις.

Και τέλος θα αφιερώσω δύο στίχους στον Μάριο , στο Στάθη, σε όλους του πιλότους που χάθηκαν και σε όσους θα συνεχίσουν να πετάνε για την πατρίδα μας.

Ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός….. Καλό ταξίδι, καλό παράδεισο αστέρι μου. Όσο αναπνέω δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.

Αθάνατος».

Ο συγκινητικός επικήδειος του πατέρα

Ο πατέρας του 29χρονου συγκυβερνήτη είπε μεταξύ άλλων ότι «ως νέος άνθρωπος ο Μάριος είχε πετύχει κάτι πολύ δύσκολο που δεν είναι εφικτό για τους περισσότερους από εμάς: να εκμηδενίσει το «εγώ» του».

Ο πατέρας του πρόσθεσε: «Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το «εσείς». Δεν εγκατέλειψε και δεν συνέκρινε την Ελλάδα με καμία άλλη χώρα του κόσμου. Μακάρι να τον μνημονεύει η Πατρίδα κάπου – κάπου. Ίσως έτσι αναπαύεται καλύτερα η ψυχή του. Και όπως μου έλεγε όταν τον ρωτούσα για τον μισθό του: «πατέρα, η Πατρίδα δεν μου χρωστάει. Εγώ μόνο χρωστάω στην Ελλάδα». Το μόνο παρήγορο είναι ότι πέθανε όπως επιθυμούσε. Νωρίς, αλλά γεμάτος Ελλάδα. Καλό ταξίδι».