Μαρία Ντινόρη: Τα λόγια που ραγίζουν καρδιές για τον Γιώργο Δασκαλάκη

Η συγκινητική ανάρτηση της Μαρίας Ντινόρη για τον αείμνηστο τραγουδιστή

Η σύντροφος του αείμνηστου τραγουδιστή, Γιώργου Δασκαλάκη, Μαρία Ντινόρη, συγκινεί μέσα από τα λόγια της, θυμίζοντας τη σχέση τους, που έφτασε μέχρι την επέτειο των πέντε χρόνων.

Ο γνωστός τραγουδιστής έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβριο, ύστερα από ανακοπή καρδιάς, μετά από μία τριετή μάχη με τον καρκίνο.

Η Μαρία δεν ξεχνά και μέσω μιας συγκινητικής ανάρτησης στα social media, εκφράζει το πόσο της λείπει.

Η ανάρτηση που συγκινεί

«18/05/2020
Αγάπη μου, ζωή μου, Τσαμπικάκι μου
Σήμερα θα γιορτάζαμε την επέτειό μας.
Πέντε χρόνια αγάπης…
Πέντε χρόνια που για μένα ήταν το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής μου.
Και τώρα, μένω να κρατάω το μισό της καρδιάς μου, γιατί το άλλο μισό έφυγε μαζί σου.
Πόσα λόγια έμειναν ανείπωτα…
Πόσα “σ’ αγαπώ” ήθελα ακόμη να σου ψιθυρίσω…
Πόσα όνειρα κάναμε μαζί και έμειναν να αιωρούνται, ορφανά, ανάμεσα σε ουρανό και γη.
Σήμερα, σου γράφω με δάκρυα που δεν στεγνώνουν.
Σου γράφω για να σου πω πως ήσουν, και θα είσαι, ό,τι πιο αληθινό άγγιξε ποτέ την ψυχή μου.
Και όσο κι αν πονάει, σήμερα θέλω να σου δώσω αυτό που αξίζεις:
Να σε αφήσω να ταξιδέψεις στο φως, να βρεις την αληθινή γαλήνη που σου αξίζει.

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Θα κουβαλάω το όνομά σου σαν προσευχή στα χείλη μου, τη μορφή σου σαν φλόγα στην καρδιά μου.
Και όταν θα κοιτάζω τον ουρανό, θα ξέρω πως κάπου εκεί είσαι εσύ, χαμογελάς και μου στέλνεις μια τελευταία αγκαλιά.

Σε αγαπώ για πάντα.
Σε αφήνω να αναπαυθείς, αλλά ποτέ να σβήσεις από μέσα μου.

Μέχρι να ξανασμίξουμε, Τσαμπίκο μου…

Η Μαρία σου.

Όχι…Δεν λέω αντίο,
γιατί δεν έφυγες ποτέ από μέσα μου.
Ακόμα κι όταν σε πήρε ο ουρανός,
η καρδιά μου κράτησε την υπόσχεσή μας.

Περάσαμε μαζί σκοτάδια,
μέρες που πονούσαμε χωρίς λόγια,
νύχτες που κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον
και κρατιόμασταν σιωπηλά να μην σπάσουμε.

Μα σταθήκαμε.
Μείναμε.
Μια ψυχή, σε δύο σώματα.

Τώρα, το σώμα σου ξεκουράζεται…
μα η ψυχή σου με επισκέπτεται στα όνειρα.
Και εγώ σου χαμογελώ,
ανάμεσα σε δάκρυα και φως.

Σε αφήνω να πας εκεί που δεν υπάρχει πόνος.
Μα σ’ αγαπώ όπως τότε.
Όπως πάντα.

Όπως μόνο μια αληθινή αγάπη μπορεί να αγαπά…ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ!!!»