Άρης Μουγκοπέτρος για το ατύχημα με την κροτίδα: «Το χέρι ακόμα καίει»

Ο Άρης Μουγκοπέτρος περιγράφει το ατύχημα με κροτίδα που του κόστισε δύο δάχτυλα

Μια σοκαριστική περιγραφή έκανε ο γνωστός μουσικός του κλαρίνου Άρης Μουγκοπέτρος, αναφερόμενος στο ατύχημα που είχε με έκρηξη κροτίδας. Ένα ατύχημα που του στοίχισε σοβαρό τραυματισμό και την απώλεια δύο δαχτύλων. Τα λόγια του συγκλονίζουν. Όπως λέει, το χέρι του ακόμα καίει.

Η έκρηξη που άλλαξε τα πάντα

Μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, ο Άρης Μουγκοπέτρος περιέγραψε με δυσκολία τη στιγμή της έκρηξης. Όλα έγιναν ξαφνικά. Όπως εξήγησε, η δύναμη του ωστικού κύματος ήταν τέτοια, που ακόμα και συνάδελφός του που καθόταν αρκετά πίσω, περίπου δυόμισι μέτρα, έπεσε από την καρέκλα του.

«Έσπασαν όλες οι λάμπες που υπήρχαν στον χώρο. Ήταν δυνατό μπαρούτι. Το χέρι μου… τεράστια ζημιά. Δεν το νιώθω όπως παλιά. Φλέγεται ακόμα», είπε χαρακτηριστικά.

Οι συνέπειες στο σώμα και στην ψυχή

Πόνος και αβεβαιότητα για το αύριο

Ο μουσικός περιγράφει μια πραγματικότητα που δεν έχει ακόμα τελειώσει. Οι πόνοι συνεχίζονται. Οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές. «Θα περιμένουμε να ηρεμήσει το χέρι, να κλείσουν τα τραύματα, κι ύστερα θα δούμε. Τι μπορεί να γίνει, τι διορθώνεται… αν διορθώνεται».

Δεν είναι μόνο το σωματικό. Υπάρχει και το άλλο, το εσωτερικό βάρος. Η σιωπή που μένει μετά.

Ο καταστηματάρχης και η στάση του

«Τυπικές σχέσεις πλέον»

Όπως δηλώνει ο ίδιος, η σχέση του με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος δεν είναι όπως πριν. Έχουν μείνει μόνο στα τυπικά. Και αυτό, όχι χωρίς λόγο.

«Ήρθε μετά από 17, 18 μέρες. Δεν κάλεσε καν ασθενοφόρο. Η αστυνομία έμαθε τι έγινε από το ίντερνετ. Πήγε για ύπνο, λες και δεν συνέβη τίποτα».

Η ενόχληση είναι ξεκάθαρη. Δεν υψώνει τη φωνή, αλλά τα λόγια του κόβουν σαν λεπίδι. Δεν περιμένει κάτι. Απλώς το καταγράφει.

Μια ζωή χωρισμένη στα δύο

Ο Άρης Μουγκοπέτρος έπαιζε κλαρίνο. Αυτό ήταν το επάγγελμά του, η ζωή του. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Και κανείς δεν ξέρει τι έρχεται μετά. Ο χρόνος μόνο θα δείξει.

Ίσως υπάρξει αποκατάσταση. Ίσως όχι. Μέχρι τότε, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο πόνος στο χέρι επιμένει. Και η σιωπή μετά την έκρηξη… ακόμη ηχεί.