Ο Μιχάλης δεν περίσσευε από την Κρήτη και η Αλλαγή στους δρόμους μας πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!

Το να διαβάζεις σαν είδηση για ένα θανατηφόρο τροχαίο ενός ανθρώπου που γνώριζες, δεν μπορεί να συγκριθεί στο ελάχιστο με το πώς βιώνει αυτή την απώλεια η οικογένεια του. Δεν υπάρχουν λόγια που θα μπορέσουν να παρηγορήσουν τον πόνο και την οδύνη που για πολύ καιρό θα ακολουθεί τη ζωή των οικείων του.

Γράφει για το Daynight.gr o Γεώργιος Νάστος (Ιδιωτικός υπάλληλος – Πολιτικός επιστήμονας)

Έτσι, στην είδηση του θανάτου του Μιχάλη μετά από δυστύχημα γύρω στις 7 το πρωί της Πέμπτης στην εθνική οδό στο ύψος μεταξύ Γεωργιούπολης και Καβρού, εκείνο που προέχει είναι το πένθος. Βαρύ πένθος για έναν ακόμα νέο άνθρωπο που έφυγε άδικα από τη ζωή στην αιματοβαμμένη μας άσφαλτο. Το δεύτερο που έχει σημασία είναι να υπάρξει σεβασμός και συμπαράσταση στην οικογένεια του αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μετά από όλα αυτά έρχεται η ώρα της ευθύνης. Όχι του καταλογισμού ευθυνών, αλλά της ευθύνης. Της ευθύνης που φέρουμε όλοι εμείς που μένουμε πίσω και ζούμε σε αυτόν τον τόπο.

Παιδεία – αστυνόμευση – υποδομές

Αυτό είναι το σύνηθες τρίπτυχο που ακολουθεί μετά από κάθε μακάβρια είδηση που αφορά ένα θανατηφόρο τροχαίο στους δρόμους της Κρήτης. Σαφώς και η έλλειψη παιδείας στην οδηγική συμπεριφορά είναι φονική. Όπως εξίσου φονική είναι και η απουσία του κράτους στην επιτήρηση για την εφαρμογή των νόμων με την επιβολή ποινών για τους παραβάτες. Φονική είναι επίσης και η ύπαρξη ενός δρόμου σαν τον ΒΟΑΚ εν έτει 2019. Μεμονωμένα, κάθε ένας από τους τρεις αυτούς παράγοντες μπορεί να αποβεί μοιραίος στην άσφαλτο. Όμως ο συνδυασμός και των τριών μαζί αποβαίνει πραγματικά ολέθριος. Αποτελεί την τέλεια καταιγίδα που έχει στοιχίσει τα τρία τελευταία χρόνια στην Κρήτη πάνω από 160 ανθρώπινες ζωές. Κι επειδή ακριβώς στο νησί μας έχουμε αυτό το θλιβερό συνδυασμό, οι λύσεις πρέπει να αφορούν και τα τρία αυτά πεδία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι φίλοι αποχαιρετούν τον Μιχάλη… | ΦΩΤΟ

Η έλλειψη παιδείας στην οδική συμπεριφορά είναι κάτι που έχει επισημανθεί πάρα πολλές φορές και δυστυχώς είναι κάτι που δεν μας τιμά σαν Κρητικούς. Από μόνη της όμως δεν επαρκεί. Καμία παιδεία δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον έλεγχο για την τήρηση των νόμων και την επιβολή ποινών, αντικείμενο που αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη του Κράτους. Η κλασσική επί δεκαετιών ελληνική δικαιολογία, «δεν επαρκεί το προσωπικό για την αστυνόμευση», είναι πλέον ξεπερασμένη καθώς μιλάμε για το 2019 όπου η τεχνολογία μάς παρέχει την δυνατότητα για την αστυνόμευση οποιουδήποτε σημείου ενός οδικού δικτύου επιθυμούμε.

Τέλος για τον ΒΟΑΚ έχουν ειπωθεί τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια, που μοιάζει σαν μια μάχη που έχει ολοκληρωτικά χαθεί. Δεν μιλάμε πλέον για την ανάγκη ύπαρξης ενός σύγχρονου δρόμου όπου θα μπορούμε να διανύουμε λίγα χιλιόμετρα σε έναν λογικό χρόνο. Μιλάμε για την ανάγκη ύπαρξης ενός δρόμου που θα διανύουμε λίγα χιλιόμετρα απλά φτάνοντας ζωντανοί στον προορισμό μας. Αναρωτιέται κανείς πόσες επιτροπές, μελέτες  παρά μελετών και κόστος θα είχε να μπουν για παράδειγμα διαχωριστικά διαζώματα στις επικίνδυνες διασταυρώσεις του ΒΟΑΚ. Ή πόσα συμβούλια ειδικών θα απαιτούσε π.χ. η τοποθέτηση καμερών για την επίβλεψη τους.  Όμως για τον ΒΟΑΚ δεν ευθύνεται αποκλειστικά η πολιτεία. Ευθυνόμαστε και όλοι εμείς σαν πολίτες. Από τη μια γιατί δεν προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα ενός πραγματικά άθλιου δρόμου. Από την άλλη, γιατί αντί να επαιτούμε και να ζητούμε επί δεκαετίες τώρα έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο, θα έπρεπε να τον απαιτούμε.

Δυστυχώς το παρόν άρθρο δεν μπορεί να κλείσει με την συνηθισμένη αισιόδοξη ευχή να είναι το τελευταίο που διαβάζουμε και αφορά την απώλεια ενός νέου ανθρώπου στην άσφαλτο. Γιατί όλοι γνωρίζουμε καλά την οδηγκή πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά. Γιατί κάθε λίγο και λιγάκι γινόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε, είναι μέσα από άλλο ένα τραγικό καλοκαίρι στους δρόμους της Κρήτης να υπάρξει ο απαραίτητος προβληματισμός. Έστω και μια ανθρώπινη ζωή να σωθεί μέσα από αυτόν τον προβληματισμό, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, θα είναι μεγάλο κέρδος.